Pogoda wiosną w: Stambuł Turcja

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 14°C, z 10°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 4°C lub przekraczając 28°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 12°C, z 4°C do 16°C, rzadko spadając poniżej -0°C lub przekraczając 19°C.

W celach poglądowych, w dniu 31 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Stambuł wynoszą zwykle od 21°C do 29°C, natomiast w dniu 6 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 4°C do 9°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Czedżu, Korea Południowa (odległość: 8 213 kilometrów); Matsue, Japonia (8 530 kilometrów) i Atami, Japonia (8 961 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Stambuł (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Stambuł z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Stambuł zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 54% do 28%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 72% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 58%, natomiast w dniu 25 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 96%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Stambuł w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko maleje z 24% na początku tej pory roku do 16% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 32% w dniu 12 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 11 lipca.

Wiosną w: Stambuł, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 21% do 16%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 0% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Stambuł maleje, z poziomu 45 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 80 milimetrów lub spada poniżej 16 milimetrów, do poziomu 27 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 55 milimetry lub spada poniżej 5 milimetrów.

Wiosną w: Stambuł, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 3 godziny i 37 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 23 sekundy i wzrost o 16 minut i 44 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 18 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 14 godzin i 55 minut światła dziennego.

Wiosną w: Stambuł słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:37 w dniu 1 marca, a najwcześniej 2 godziny i 3 minuty wcześniej o godz. 05:34 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:55 w dniu 1 marca a najpóźniej 1 godzina i 34 minuty później o godz. 20:29 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Stambuł nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:32 i zachodzi 15 godzin i 8 minut później, o godzinie 20:39, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:25 a zachód 9 godzin i 13 minut później, o godzinie 17:39.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Stambuł danego dnia będzie parno stopniowo wzrasta, rosnąc z 0% do 4% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 48% przypadków, natomiast w dniu 19 listopada, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Stambuł szybko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 18,5 kilometra na godzinę do 13,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 lutego, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 19,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 30 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,8 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,8 kilometra na godzinę w dniu 30 maja.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Stambuł wiosną wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 37% w dniu 27 maja.

Stambuł znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Stambuł wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 11°C, z 8°C do 18°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Stambuł trwa zazwyczaj 10 miesięcy (303 dni), od około 24 lutego do około 23 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 20 marca lub dobiega końca przed 30 listopada.

Wiosna w: Stambuł przypada raczej całkowicie w okresie sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym szybko wzrasta z 62% do 100% w miarę upływu tej pory roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Stambuł wiosną szybko wzrasta, rosnąc o 352°C, z 24°C do 376°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Stambuł wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 3,9 kWh, z 3,3 kWh do 7,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Stambuł to: szerokość geograficzna 41,014°, długość geograficzna 28,950° i wysokość 39 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Stambuł charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 98 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 28 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (284 metry). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 311 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Stambuł obejmuje powierzchnie sztuczne (69%) i woda (22%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (47%) i woda (36%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (58%) i drzewa (22%).