Pogoda jesienią w: Longyearbyen Svalbard i Jan Mayen

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 12°C, z 5°C do -7°C, rzadko spadając poniżej -17°C lub przekraczając 8°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 14°C, z 2°C do -12°C, rzadko spadając poniżej -22°C lub przekraczając 5°C.

W celach poglądowych, w dniu 21 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Longyearbyen wynoszą zwykle od 5°C do 8°C, natomiast w dniu 18 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -16°C do -10°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Big Sky, Stany Zjednoczone (odległość: 5 841 kilometrów); Sŭngjibaegam, Korea Północna (6 033 kilometry) i Sinegorsk, Rosja (5 633 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Longyearbyen (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Longyearbyen z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Longyearbyen zachmurzenie szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 72% do 88%.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 7 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 28% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 92%, natomiast w dniu 27 maja, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 40%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Longyearbyen w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo maleje z 25% na początku tej pory roku do 22% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 27% w dniu 24 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 9% w dniu 28 maja.

Jesienią w: Longyearbyen, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 24% do 3%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem wzrasta z 1% do 6% i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu wzrasta z 0% do 12%.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Longyearbyen maleje, z poziomu 35 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 65 milimetry lub spada poniżej 8 milimetrów, do poziomu 12 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 30 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 36 milimetrów w dniu 11 września.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Longyearbyen bardzo szybko wzrasta z poziomu 13 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 46 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 233 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 428 milimetrów lub spada poniżej 62 milimetry.

W związku ze skrajną szerokością geograficzną Longyearbyen, dzień polarny (zwany również słońcem o północy) panuje tu latem, a noc polarna zimą. Są to okresy czasu, kiedy słońce znajduje się nieprzerwanie nad lub pod linią horyzontu dłużej niż jeden dzień. Dokładne daty rozpoczęcia i zakończenia dnia polarnego i nocy polarnej różnią się w zależności od roku i zależą od konkretnej lokalizacji i wysokości miejsca, w którym znajduje się obserwator, oraz lokalnej topografii terenu.

Zimą 2024 roku w Longyearbyen słońce pozostaje pod linią horyzontu przez 3,7 miesiąca, zachodząc o godz. 13:29 w dniu 25 października i nie wschodząc ponownie aż do godz. 11:30 w dniu 16 lutego. Tym samym, noc polarna rozpoczyna się jesienią i trwa dłużej niż do końca tej pory roku.

Najdłuższy dzień jesieni to 1 września, a światło dzienne trwa wtedy 18 godzin i 26 minut.

Jesienią w: Longyearbyen słońce wschodzi najwcześniej o godz. 03:40 w dniu 1 września, a najpóźniej 8 godzin i 11 minut później o godz. 11:50 w dniu 25 października.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 22:06 w dniu 1 września a najwcześniej 8 godzin i 37 minut wcześniej, o godz. 13:29 w dniu 25 października.

Stosowanie czasu letniego (DST) rozpoczyna się o godz. 02:00 w dniu 27 października 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę później.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Longyearbyen danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Longyearbyen szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 13,0 kilometra na godzinę do 19,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 2 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 21,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,0 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Longyearbyen jesienią wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 44% w dniu 16 listopada.

Longyearbyen znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Longyearbyen jesienią maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 3°C, z 3°C do 0°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Longyearbyen trwa zazwyczaj 2,5 miesiąca (76 dni), od około 13 czerwca do około 29 sierpnia, a jego początek rzadko przypada przed 28 maja lub po 30 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 9 sierpnia lub po 16 września.

Jesień w: Longyearbyen przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym szybko maleje z 41% do -0% w miarę upływu tej pory roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Longyearbyen jesienią zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się o tej porze roku na stałym poziomie około 5°C.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Longyearbyen jesienią szybko maleje, spadając o tej porze roku o 1,7 kWh, z 1,7 kWh do 0,0 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Longyearbyen to: szerokość geograficzna 78,223°, długość geograficzna 15,647° i wysokość 6 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Longyearbyen charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 486 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 109 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 051 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 268 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Longyearbyen obejmuje śnieg i lodowce (36%), woda (35%) i skąpa roślinność (25%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje śnieg i lodowce (50%) i woda (30%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje śnieg i lodowce (60%) i woda (28%).