Pogoda jesienią w: Santiago de Cao Peru

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 4°C, z 25°C do 21°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 27°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 3°C, z 20°C do 17°C, rzadko spadając poniżej 15°C lub przekraczając 23°C.

W celach poglądowych, w dniu 24 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Santiago de Cao wynoszą zwykle od 20°C do 25°C, natomiast w dniu 21 września, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 15°C do 18°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Vila de Porto Santo, Portugalia (odległość: 8 058 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Santiago de Cao (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Santiago de Cao z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Santiago de Cao zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 75% do 37%.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 29 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 63% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 75%, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 74%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Santiago de Cao w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady maleje z 6% na początku tej pory roku do 1% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 7% w dniu 21 marca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 0% w dniu 26 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Santiago de Cao zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 5 milimetry przez cały okres i rzadko przekraczając 22 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 9 milimetrów w dniu 18 kwietnia.

Jesienią w: Santiago de Cao, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 33 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 22 sekundy i spadek o 2 minuty i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 31 maja, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 41 minut, a najdłuższy dzień to 1 marca, obejmujący 12 godzin i 15 minut światła dziennego.

Jesienią w: Santiago de Cao słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:19 w dniu 21 kwietnia, a najpóźniej 5 minut później o godz. 06:24 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:36 w dniu 1 marca a najwcześniej 31 minut wcześniej, o godz. 18:05 w dniu 25 maja.

W 2024 r. w Santiago de Cao nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:57 i zachodzi 12 godzin i 35 minut później, o godzinie 18:33, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:28 a zachód 11 godzin i 40 minut później, o godzinie 18:08.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Santiago de Cao danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 91% do 22% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 19 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 91% przypadków, natomiast w dniu 10 października, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 2% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Santiago de Cao szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 11,7 kilometra na godzinę do 15,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 29 lutego, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Santiago de Cao jesienią wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 100% w dniu 27 maja.

Santiago de Cao znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Santiago de Cao jesienią maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 3°C, z 22°C do 19°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Santiago de Cao temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Santiago de Cao jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 946°C, z 2 066°C do 3 012°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Santiago de Cao jesienią zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 6,0 kWh o więcej niż 0,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Santiago de Cao to: szerokość geograficzna -7,959°, długość geograficzna -79,239° i wysokość 18 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Santiago de Cao charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 42 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 15 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (963 metry). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (4 304 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Santiago de Cao obejmuje krzewy (33%), woda (20%), pola uprawne (18%) i drzewa (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (46%) i goła gleba (18%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (54%) i skąpa roślinność (14%).