Pogoda zimą w: Singapur Singapur

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 33°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 30°C w dniu 31 grudnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 26°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 22 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 8 kwietnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Singapur wynoszą zwykle od 26°C do 32°C, natomiast w dniu 6 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 24°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Singapur z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Singapur zachmurzenie szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 91% do 76%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 91% w dniu 4 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 25 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 24% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 3 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 91%, natomiast w dniu 3 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 24%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Singapur w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 60% na początku tej pory roku do 29% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 63% w dniu 11 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 24% w dniu 10 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Singapur bardzo szybko maleje, z poziomu 254 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 378 milimetrów lub spada poniżej 142 milimetry, do poziomu 115 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 234 milimetry lub spada poniżej 28 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 254 milimetry w dniu 4 grudnia. Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 109 milimetrów w dniu 19 lutego.

Zimą w: Singapur, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 24 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 3 minuty, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 12 godzin i 5 minut światła dziennego.

Zimą w: Singapur słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:52 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 25 minut później o godz. 07:16 w dniu 9 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:55 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 26 minut później o godz. 19:21 w dniu 14 lutego.

W 2024 r. w Singapur nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 07:00 i zachodzi 12 godzin i 12 minut później, o godzinie 19:12, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:01 a zachód 12 godzin i 3 minuty później, o godzinie 19:04.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Singapur danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 14 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 14 grudnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 100% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Singapur wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 12,4 kilometra na godzinę do 14,4 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 22 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,7 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 24 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,4 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,7 kilometra na godzinę w dniu 23 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Singapur zimą wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 96% w dniu 24 stycznia.

Singapur znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Singapur zimą zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 28°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 27°C w dniu 28 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Singapur temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Singapur zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 891°C, z 5 860°C do 969°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Singapur zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,7 kWh, z 3,6 kWh do 5,3 kWh.

Zimą najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,4 kWh w dniu 21 lutego. Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 3,6 kWh w dniu 3 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Singapur to: szerokość geograficzna 1,367°, długość geograficzna 103,800° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Singapur jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Singapur obejmuje drzewa (56%), powierzchnie sztuczne (20%) i woda (14%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (42%) i woda (33%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (57%) i drzewa (19%).