Pogoda wiosną w: Antigua i Barbuda Antigua i Barbuda

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 29°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 31°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 2°C, z 23°C do 26°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 27°C.

W celach poglądowych, w dniu 24 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Antigua i Barbuda wynoszą zwykle od 26°C do 31°C, natomiast w dniu 14 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Antigua i Barbuda z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Antigua i Barbuda zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 27% do 66%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 67% w dniu 29 maja.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 73% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 29 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 67%, natomiast w dniu 13 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 79%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Antigua i Barbuda w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 8% na początku tej pory roku do 21% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 37% w dniu 24 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 29 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Antigua i Barbuda szybko wzrasta, z poziomu 14 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 36 milimetrów do poziomu 55 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 141 milimetrów lub spada poniżej 5 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 58 milimetrów w dniu 23 maja.

Wiosną w: Antigua i Barbuda, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 16 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 50 sekund i wzrost o 5 minut i 49 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 49 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 13 godzin i 5 minut światła dziennego.

Wiosną w: Antigua i Barbuda słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:24 w dniu 1 marca, a najwcześniej 52 minuty wcześniej o godz. 05:32 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:14 w dniu 1 marca a najpóźniej 23 minuty później o godz. 18:37 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Antigua i Barbuda nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:34 i zachodzi 13 godzin i 9 minut później, o godzinie 18:43, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:32 a zachód 11 godzin i 7 minut później, o godzinie 17:38.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Antigua i Barbuda danego dnia będzie parno wzrasta, rosnąc z 91% do 100% na przestrzeni pory roku.

Wiosną najniższa szansa, że będzie parno wynosi 90% w dniu 7 marca.

W celach poglądowych, w dniu 20 maja, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 6 marca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 90% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Antigua i Barbuda zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 23,9 kilometra na godzinę o więcej niż 1,0 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 10 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 27,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,0 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 22,8 kilometra na godzinę w dniu 15 kwietnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Antigua i Barbuda wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 96% w dniu 31 maja.

Antigua i Barbuda znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Antigua i Barbuda wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 2°C, z 26°C do 28°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Antigua i Barbuda temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Antigua i Barbuda wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 488°C, z 918°C do 2 406°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Antigua i Barbuda wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 6,6 kWh o więcej niż 0,5 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,2 kWh w dniu 14 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Antigua i Barbuda to: szerokość geograficzna 17,050°, długość geograficzna -61,800° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Antigua i Barbuda jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Antigua i Barbuda obejmuje drzewa (37%), pola uprawne (33%), użytki zielone (17%) i krzewy (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (69%) i drzewa (11%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (97%).