Pogoda latem w: Antigua i Barbuda Antigua i Barbuda

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 32°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 24 sierpnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 26°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 28°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 26°C w dniu 6 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 24 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Antigua i Barbuda wynoszą zwykle od 26°C do 31°C, natomiast w dniu 14 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Antigua i Barbuda z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Antigua i Barbuda zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 66% do 59%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 48% w dniu 4 sierpnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 4 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 52% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 29 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 67%, natomiast w dniu 13 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 79%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Antigua i Barbuda w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 21% na początku tej pory roku do 33% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 37% w dniu 24 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 29 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Antigua i Barbuda szybko wzrasta, z poziomu 54 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 139 milimetrów lub spada poniżej 5 milimetrów, do poziomu 94 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 186 milimetrów lub spada poniżej 26 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 51 milimetrów w dniu 8 czerwca.

Latem w: Antigua i Barbuda, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 38 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 25 sekund i spadek o 2 minuty i 54 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 27 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 13 godzin i 9 minut światła dziennego.

Latem w: Antigua i Barbuda słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:32 w dniu 3 czerwca, a najpóźniej 21 minut później o godz. 05:53 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:45 w dniu 6 lipca a najwcześniej 24 minuty wcześniej, o godz. 18:20 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Antigua i Barbuda nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:34 i zachodzi 13 godzin i 9 minut później, o godzinie 18:43, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:32 a zachód 11 godzin i 7 minut później, o godzinie 17:38.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Antigua i Barbuda danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 20 maja, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 6 marca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 90% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Antigua i Barbuda stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 24,5 kilometra na godzinę do 23,1 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 10 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 27,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,0 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 27,4 kilometra na godzinę w dniu 11 lipca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Antigua i Barbuda latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 100% w dniu 2 lipca.

Antigua i Barbuda znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Antigua i Barbuda latem zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 28°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Antigua i Barbuda temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Antigua i Barbuda latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 646°C, z 2 422°C do 4 068°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Antigua i Barbuda latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 6,0 kWh o więcej niż 0,3 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Antigua i Barbuda to: szerokość geograficzna 17,050°, długość geograficzna -61,800° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Antigua i Barbuda jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Antigua i Barbuda obejmuje drzewa (37%), pola uprawne (33%), użytki zielone (17%) i krzewy (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (69%) i drzewa (11%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (97%).