Pogoda jesienią na: Pakse Laos

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 34°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 2 listopada.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 4°C, z 25°C do 21°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 26°C.

W celach poglądowych, w dniu 25 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury na: Pakse wynoszą zwykle od 26°C do 35°C, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 31°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Managua, Nikaragua (odległość: 16 726 kilometrów) i Nkove, Tanzania (8 653 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Pakse (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Pakse z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią na: Pakse zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 92% do 51%.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 30 listopada, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 49% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 8 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 95%, natomiast w dniu 9 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Na: Pakse w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 58% na początku tej pory roku do 5% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 59% w dniu 7 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 2 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią na: Pakse bardzo szybko maleje, z poziomu 224 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 394 milimetry lub spada poniżej 91 milimetrów, do poziomu 12 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 30 milimetrów.

Jesienią na: Pakse, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 6 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 44 sekundy i spadek o 5 minut i 9 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 30 listopada, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 18 minut, a najdłuższy dzień to 1 września, obejmujący 12 godzin i 24 minuty światła dziennego.

Jesienią na: Pakse słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:44 w dniu 1 września, a najpóźniej 22 minuty później o godz. 06:06 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:08 w dniu 1 września a najwcześniej 45 minut wcześniej, o godz. 17:23 w dniu 22 listopada.

W 2024 r. na Pakse nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:27 i zachodzi 13 godzin i 1 minuta później, o godzinie 18:29, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:18 a zachód 11 godzin i 14 minut później, o godzinie 17:32.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią na: Pakse danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 100% do 56% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 1 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 6 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 24% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią na: Pakse wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 6,9 kilometra na godzinę do 9,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 12 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 23 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,9 kilometra na godzinę.

Jesienią najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,9 kilometra na godzinę w dniu 23 września.

Jesienią wiatr na: Pakse wieje głównie z kierunku zachodniego od 1 września do 19 września i północnego od 19 września do 30 listopada.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Na Pakse temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) na: Pakse jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 472°C, z 4 204°C do 5 676°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na: Pakse jesienią wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,2 kWh, z 4,0 kWh do 5,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Pakse to: szerokość geograficzna 15,117°, długość geograficzna 105,783° i wysokość 91 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Pakse charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 38 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 98 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 191 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 626 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Pakse obejmuje pola uprawne (52%), woda (35%) i powierzchnie sztuczne (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (48%) i drzewa (46%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (59%) i pola uprawne (36%).