Pogoda na Pakse w miesiącu luty Laos

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 32°C do 34°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 36°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 20°C do 23°C, rzadko spadając poniżej 17°C lub przekraczając 26°C.

W celach poglądowych, w dniu 25 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury na: Pakse wynoszą zwykle od 26°C do 35°C, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 31°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc luty. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Managua, Nikaragua (odległość: 16 726 kilometrów) i Nkove, Tanzania (8 653 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Pakse (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Pakse z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu luty na Pakse zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 43% czasu przez cały miesiąc. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 41% w dniu 9 lutego.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 9 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 59% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 8 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 95%, natomiast w dniu 9 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Na Pakse w ciągu miesiąca luty szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 3% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 59% w dniu 7 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 2 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty na Pakse zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 8 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 28 milimetrów lub spadając poniżej -0 milimetrów.

W ciągu miesiąca luty na Pakse, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca miesiąca, długość dnia rośnie o 21 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 45 sekund i wzrost o 5 minut i 17 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 1 lutego, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 29 minut, a najdłuższy dzień to 29 lutego, obejmujący 11 godzin i 50 minut światła dziennego.

W ciągu miesiąca, na Pakse słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:25 w dniu 1 lutego, a najwcześniej 12 minut wcześniej o godz. 06:14 w dniu 29 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:54 w dniu 1 lutego a najpóźniej 10 minut później o godz. 18:04 w dniu 29 lutego.

W 2024 r. na Pakse nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:27 i zachodzi 13 godzin i 1 minuta później, o godzinie 18:29, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:18 a zachód 11 godzin i 14 minut później, o godzinie 17:32.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za luty 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że na Pakse w miesiącu luty danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 31% do 60% w ciągu miesiąca.

W celach poglądowych, w dniu 1 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 6 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 24% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu luty na Pakse zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 8,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,2 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 12 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 23 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,9 kilometra na godzinę.

W miesiącu luty na Pakse wiatr wieje głównie z kierunku północnego od 1 lutego do 23 lutego i południowego od 23 lutego do 29 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Na Pakse temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) na: Pakse w miesiącu luty szybko wzrasta, rosnąc o 456°C, z 460°C do 916°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na Pakse w miesiącu luty zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 5,8 kWh o więcej niż 0,1 kWh przez cały miesiąc.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Pakse to: szerokość geograficzna 15,117°, długość geograficzna 105,783° i wysokość 91 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Pakse charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 38 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 98 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 191 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 626 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Pakse obejmuje pola uprawne (52%), woda (35%) i powierzchnie sztuczne (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (48%) i drzewa (46%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (59%) i pola uprawne (36%).