Pogoda latem w: Tauranga Nowa Zelandia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 21°C do 23°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 26°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 24°C w dniu 30 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 15°C, rzadko spadając poniżej 10°C lub przekraczając 20°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 17°C w dniu 5 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 29 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tauranga wynoszą zwykle od 16°C do 24°C, natomiast w dniu 14 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 7°C do 14°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Meadela, Portugalia (odległość: 19 420 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tauranga (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tauranga z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Tauranga zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 43% do 33%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 44% w dniu 14 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 67% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 14 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 44%, natomiast w dniu 17 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 70%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tauranga w okresie letnim szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 25%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 36% w dniu 6 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 22% w dniu 2 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Tauranga stopniowo wzrasta, z poziomu 67 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 117 milimetrów lub spada poniżej 21 milimetrów, do poziomu 75 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 153 milimetry lub spada poniżej 14 milimetrów.

Latem w: Tauranga, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 36 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 5 sekund i spadek o 7 minut i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 58 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 14 godzin i 47 minut światła dziennego.

Latem w: Tauranga słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:46 w dniu 7 grudnia, a najpóźniej 1 godzina i 12 minut później o godz. 06:58 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:40 w dniu 4 stycznia a najwcześniej 44 minuty wcześniej, o godz. 19:56 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Tauranga obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada latem, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:50 i zachodzi 14 godzin i 47 minut później, o godzinie 20:36, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:30 a zachód 9 godzin i 33 minuty później, o godzinie 17:03.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Tauranga danego dnia będzie parno wzrasta, rosnąc z 1% do 8% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 11% w dniu 9 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 9 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 11% przypadków, natomiast w dniu 8 czerwca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Tauranga stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 16,8 kilometra na godzinę do 15,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 2 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 4 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tauranga latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 50% w dniu 1 grudnia.

Tauranga znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Tauranga latem wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 3°C, z 17°C do 21°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 21°C w dniu 21 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tauranga temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tauranga latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 806°C, z 500°C do 1 306°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tauranga latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,2 kWh, z 7,2 kWh do 6,0 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,5 kWh w dniu 4 stycznia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tauranga to: szerokość geograficzna -37,686°, długość geograficzna 176,167° i wysokość 18 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tauranga charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 64 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 12 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (575 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 109 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tauranga obejmuje użytki zielone (55%) i woda (37%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (51%) i drzewa (19%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (48%) i drzewa (24%).