Pogoda zimą w: Inda Silasē Etiopia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 25°C do 30°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 31°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 14°C do 17°C, rzadko spadając poniżej 12°C lub przekraczając 19°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 14°C w dniu 24 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 28 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Inda Silasē wynoszą zwykle od 19°C do 30°C, natomiast w dniu 22 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 14°C do 26°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Mali, Gwinea (odległość: 5 479 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Inda Silasē (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Inda Silasē z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Inda Silasē zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 23% do 34%.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 1 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 77% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 19 listopada, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 79%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Inda Silasē w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 2%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 73% w dniu 4 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 0% w dniu 4 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie zimowym w: Inda Silasē zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 3 milimetry przez cały okres i rzadko przekraczając 14 milimetrów lub spadając poniżej -0 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 1 milimetrów w dniu 28 stycznia.

Zimą w: Inda Silasē, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 30 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 20 sekund i wzrost o 2 minuty i 21 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 22 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 18 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 51 minut światła dziennego.

Zimą w: Inda Silasē słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:35 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 20 minut później o godz. 06:55 w dniu 23 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:56 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 38 minut później o godz. 18:34 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Inda Silasē nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:59 i zachodzi 12 godzin i 58 minut później, o godzinie 18:57, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:46 a zachód 11 godzin i 18 minut później, o godzinie 18:04.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Inda Silasē danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 23 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 3% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Inda Silasē zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 12,8 kilometra na godzinę o więcej niż 0,5 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 16 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 6 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,7 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,3 kilometra na godzinę w dniu 16 grudnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Inda Silasē zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 63% w dniu 1 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Inda Silasē temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Inda Silasē zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 236°C, z 3 938°C do 702°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Inda Silasē zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,9 kWh, z 6,1 kWh do 7,1 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,0 kWh w dniu 27 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Inda Silasē to: szerokość geograficzna 14,103°, długość geograficzna 38,283° i wysokość 1 912 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Inda Silasē charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 318 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 918 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 283 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 005 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Inda Silasē obejmuje pola uprawne (99%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (77%) i użytki zielone (11%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (70%) i użytki zielone (13%).