Pogoda wiosną w: Merowe Sudan

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 11°C, z 32°C do 43°C, rzadko spadając poniżej 26°C lub przekraczając 45°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 11°C, z 16°C do 28°C, rzadko spadając poniżej 12°C lub przekraczając 31°C.

W celach poglądowych, w dniu 6 czerwca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Merowe wynoszą zwykle od 28°C do 43°C, natomiast w dniu 18 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 13°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Tékane, Mauretania (odległość: 5 008 kilometrów); Derby, Australia (10 805 kilometry) i Kununurra, Australia (11 279 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Merowe (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Merowe z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Merowe zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 16% czasu. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 13% w dniu 3 maja.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 3 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 87% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 31 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 48%, natomiast w dniu 3 maja, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 87%.

Wiosną w: Merowe, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 23 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 54 sekundy i wzrost o 6 minut i 21 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 47 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 13 godzin i 10 minut światła dziennego.

Wiosną w: Merowe słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:11 w dniu 1 marca, a najwcześniej 56 minut wcześniej o godz. 05:15 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:58 w dniu 1 marca a najpóźniej 27 minut później o godz. 18:25 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Merowe nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:17 i zachodzi 13 godzin i 14 minut później, o godzinie 18:31, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:20 a zachód 11 godzin i 1 minuta później, o godzinie 17:21.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Merowe danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 1% o więcej niż 1% przez cały okres.

Wiosną najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 24 marca.

W celach poglądowych, w dniu 7 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 12% przypadków, natomiast w dniu 23 marca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Merowe zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 18,4 kilometra na godzinę o więcej niż 0,4 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 11 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 1 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,3 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,8 kilometra na godzinę w dniu 11 marca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Merowe wiosną wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 85% w dniu 26 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Merowe temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Merowe wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 554°C, z 622°C do 2 176°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Merowe wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,9 kWh, z 6,8 kWh do 7,7 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Merowe to: szerokość geograficzna 18,470°, długość geograficzna 31,811° i wysokość 255 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Merowe charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 50 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 259 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (141 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (564 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Merowe obejmuje goła gleba (57%), powierzchnie sztuczne (17%) i pola uprawne (15%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (85%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (96%).