Pogoda zimą w: Sankt Petersburg Rosja

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około -2°C, rzadko spadając poniżej -13°C lub przekraczając 5°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi -4°C w dniu 4 lutego.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 3°C, z -5°C do -8°C, rzadko spadając poniżej -22°C lub przekraczając 2°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -10°C w dniu 7 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 24 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Sankt Petersburg wynoszą zwykle od 13°C do 23°C, natomiast w dniu 6 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -10°C do -4°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Laurium, Stany Zjednoczone (odległość: 6 885 kilometry); Dover, Stany Zjednoczone (6 632 kilometrów) i Gambo, Kanada (5 227 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Sankt Petersburg (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Sankt Petersburg z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Sankt Petersburg zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 77% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 79% w dniu 24 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 26% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 24 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 79%, natomiast w dniu 17 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 57%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Sankt Petersburg w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko maleje z 24% na początku tej pory roku do 16% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 34% w dniu 21 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 16% w dniu 2 marca.

Zimą w: Sankt Petersburg, szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu maleje z 12% do 6%; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 4% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 9% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Sankt Petersburg stopniowo maleje, z poziomu 20 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 44 milimetry lub spada poniżej 2 milimetr, do poziomu 10 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 23 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 8 milimetrów w dniu 13 lutego.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Sankt Petersburg maleje z poziomu 129 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 270 milimetrów lub spada poniżej 16 milimetrów, do poziomu 86 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 171 milimetrów lub spada poniżej 13 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 146 milimetrów w dniu 21 grudnia.

Zimą w: Sankt Petersburg, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 3 godziny i 57 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 40 sekund i wzrost o 18 minut i 37 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 5 godzin i 53 minuty, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 10 godzin i 24 minuty światła dziennego.

Zimą w: Sankt Petersburg słońce wstaje najpóźniej o godz. 10:01 w dniu 26 grudnia, a najwcześniej 2 godziny i 2 minuty wcześniej o godz. 07:59 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 15:52 w dniu 16 grudnia a najpóźniej 2 godziny i 32 minuty później o godz. 18:23 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Sankt Petersburg nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 03:35 i zachodzi 18 godzin i 51 minut później, o godzinie 22:25, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 10:00 a zachód 5 godzin i 53 minuty później, o godzinie 15:53.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Sankt Petersburg danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 24 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 3% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Sankt Petersburg zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 12,0 kilometra na godzinę o więcej niż 0,5 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 1 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 21 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,5 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,5 kilometra na godzinę w dniu 1 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Sankt Petersburg zimą wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 43% w dniu 4 grudnia.

Sankt Petersburg znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Sankt Petersburg zimą maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 3°C, z 3°C do -0°C.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi -0°C w dniu 20 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Sankt Petersburg trwa zazwyczaj 4,8 miesiąca (147 dni), od około 9 maja do około 3 października, a jego początek rzadko przypada przed 19 kwietnia lub po 28 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 12 września lub po 22 października.

Zima w: Sankt Petersburg przypada niezawodnie i całkowicie poza sezonem wegetacyjnym.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Sankt Petersburg zimą bardzo szybko maleje, spadając o 814°C, z 814°C do 0°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Sankt Petersburg zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,2 kWh, z 0,2 kWh do 1,5 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 0,2 kWh w dniu 20 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Sankt Petersburg to: szerokość geograficzna 59,939°, długość geograficzna 30,314° i wysokość 13 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Sankt Petersburg jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 28 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 12 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (78 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (219 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Sankt Petersburg obejmuje powierzchnie sztuczne (95%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (46%) i woda (22%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (63%) i woda (22%).