Pogoda latem w: Lusaka Zambia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 26°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 31°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 25°C w dniu 28 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 18°C, rzadko spadając poniżej 15°C lub przekraczając 20°C.

W celach poglądowych, w dniu 21 października, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Lusaka wynoszą zwykle od 18°C do 31°C, natomiast w dniu 7 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 8°C do 22°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Las Colonias de Hidalgo, Meksyk (odległość: 14 340 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Lusaka (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Lusaka z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Lusaka zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 75% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 82% w dniu 12 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 33% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 12 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 82%, natomiast w dniu 24 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 93%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Lusaka w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady wzrasta z 49% na początku tej pory roku do 53% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 69% w dniu 28 stycznia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 0% w dniu 15 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Lusaka stopniowo maleje, z poziomu 119 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 198 milimetrów lub spada poniżej 52 milimetrów, do poziomu 111 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 198 milimetrów lub spada poniżej 35 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 181 milimetrów w dniu 3 stycznia.

Latem w: Lusaka, długość dnia maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 34 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 23 sekundy i spadek o 2 minuty i 43 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 24 minuty, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 13 godzin i 3 minuty światła dziennego.

Latem w: Lusaka słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:26 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 40 minut później o godz. 06:07 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:25 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 19 minut później o godz. 18:44 w dniu 20 stycznia.

W 2024 r. w Lusaka nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:33 i zachodzi 13 godzin i 3 minuty później, o godzinie 18:36, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:32 a zachód 11 godzin i 13 minut później, o godzinie 17:44.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Lusaka danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 44% do 65% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 77% w dniu 28 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 27 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 77% przypadków, natomiast w dniu 6 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Lusaka maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 13,9 kilometra na godzinę do 11,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 3 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 6 lutego, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę w dniu 7 lutego.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Lusaka latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 76% w dniu 1 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Lusaka temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Lusaka latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 015°C, z 1 557°C do 2 572°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Lusaka latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 6,1 kWh o więcej niż 0,3 kWh.

Latem najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,8 kWh w dniu 23 stycznia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Lusaka to: szerokość geograficzna -15,407°, długość geograficzna 28,287° i wysokość 1 277 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Lusaka charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 73 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 273 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (226 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (1 098 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Lusaka obejmuje powierzchnie sztuczne (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (59%) i użytki zielone (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje krzewy (38%) i użytki zielone (26%).