Pogoda latem w: Meieribyen Norwegia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 19°C, rzadko spadając poniżej 12°C lub przekraczając 25°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 20°C w dniu 23 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 10°C, rzadko spadając poniżej 4°C lub przekraczając 15°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 12°C w dniu 21 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 18 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Meieribyen wynoszą zwykle od 12°C do 20°C, natomiast w dniu 7 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -7°C do -1°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Haines, Stany Zjednoczone (odległość: 6 506 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Meieribyen (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Meieribyen z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Meieribyen zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 48% czasu. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 45% w dniu 17 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 17 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 55% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 26 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 72%, natomiast w dniu 17 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 55%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Meieribyen w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 30% na początku tej pory roku do 32% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 37% w dniu 8 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 23% w dniu 17 marca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Meieribyen wzrasta, z poziomu 63 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 108 milimetrów lub spada poniżej 21 milimetrów, do poziomu 81 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 140 milimetrów lub spada poniżej 30 milimetrów.

Latem w: Meieribyen, długość dnia bardzo szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 4 godziny i 0 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 2 minuty i 39 sekund i spadek o 18 minut i 30 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 14 godzin i 9 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 18 godzin i 40 minut światła dziennego.

Latem w: Meieribyen słońce wschodzi najwcześniej o godz. 03:56 w dniu 18 czerwca, a najpóźniej 2 godziny i 13 minut później o godz. 06:10 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 22:37 w dniu 23 czerwca a najwcześniej 2 godziny i 18 minut wcześniej, o godz. 20:19 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w: Meieribyen obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada latem, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 03:56 i zachodzi 18 godzin i 40 minut później, o godzinie 22:37, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 09:12 a zachód 6 godzin i 2 minuty później, o godzinie 15:14.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Meieribyen danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 10 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 10 września, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Meieribyen zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 8,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,4 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 29 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,8 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,8 kilometra na godzinę w dniu 2 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Meieribyen latem wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 50% w dniu 21 lipca.

Meieribyen znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Meieribyen latem szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 4°C, z 12°C do 16°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 18°C w dniu 7 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Meieribyen trwa zazwyczaj 5,1 miesiąca (154 dni), od około 30 kwietnia do około 1 października, a jego początek rzadko przypada przed 12 kwietnia lub po 17 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 11 września lub po 26 października.

Lato w: Meieribyen przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Meieribyen latem szybko wzrasta, rosnąc o 486°C, z 85°C do 571°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Meieribyen latem bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,2 kWh, z 6,0 kWh do 3,8 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,2 kWh w dniu 20 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Meieribyen to: szerokość geograficzna 59,475°, długość geograficzna 11,161° i wysokość 125 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Meieribyen charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 160 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 122 metry. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (254 metry). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (743 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Meieribyen obejmuje drzewa (51%) i pola uprawne (46%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (57%) i pola uprawne (35%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (59%) i woda (20%).