Pogoda wiosną w: Coronango Meksyk

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 29°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 26°C w dniu 9 maja.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 4°C, z 8°C do 12°C, rzadko spadając poniżej 5°C lub przekraczając 14°C.

W celach poglądowych, w dniu 3 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Coronango wynoszą zwykle od 11°C do 26°C, natomiast w dniu 12 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 6°C do 21°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Cochabamba, Boliwia (odległość: 5 374 kilometry); Dhamār, Jemen (14 493 kilometry) i Faratsiho, Madagaskar (16 392 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Coronango (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Coronango z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Coronango zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 30% do 66%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 70% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 14 września, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 88%, natomiast w dniu 24 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 70%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Coronango w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 5% na początku tej pory roku do 49% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 75% w dniu 1 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 12 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Coronango bardzo szybko wzrasta, z poziomu 6 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 19 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 87 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 149 milimetrów lub spada poniżej 32 milimetry.

Wiosną w: Coronango, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 25 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 56 sekund i wzrost o 6 minut i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 47 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 13 godzin i 12 minut światła dziennego.

Wiosną w: Coronango słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:52 w dniu 1 marca, a najwcześniej 57 minut wcześniej o godz. 05:54 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:39 w dniu 1 marca a najpóźniej 28 minut później o godz. 19:07 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Coronango nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:56 i zachodzi 13 godzin i 17 minut później, o godzinie 19:13, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:02 a zachód 10 godzin i 59 minut później, o godzinie 18:01.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Coronango danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 13 września, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Coronango maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 10,4 kilometra na godzinę do 7,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 7 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 23 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,7 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę w dniu 7 marca. Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,7 kilometra na godzinę w dniu 24 maja.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Coronango wiosną wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 49% w dniu 11 kwietnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Jakkolwiek nie dzieje się tak co roku, w niektóre zimy temperatury w Coronango spadają poniżej zera. Najmniejsze prawdopodobieństwo, że dzień wypada w trakcie sezonu wegetacyjnego istnieje 2 stycznia i wynosi 72%.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Coronango wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 698°C, z 260°C do 958°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Coronango wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 7,0 kWh o więcej niż 0,3 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,3 kWh w dniu 17 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Coronango to: szerokość geograficzna 19,121°, długość geograficzna -98,306° i wysokość 2 189 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Coronango charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 63 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 2 193 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (388 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (4 400 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Coronango obejmuje pola uprawne (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (75%) i powierzchnie sztuczne (20%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (47%) i drzewa (21%).