Pogoda latem w: Tiko Kamerun

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 2°C, z 30°C do 27°C, rzadko spadając poniżej 25°C lub przekraczając 31°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 27°C w dniu 6 sierpnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 24°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 25°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 23°C w dniu 6 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 19 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tiko wynoszą zwykle od 25°C do 32°C, natomiast w dniu 22 października, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Puerto Armuelles, Panama (odległość: 10 197 kilometrów); Belém, Brazylia (6 466 kilometrów) i Tanjung Pandan, Indonezja (10 958 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tiko (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tiko z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Tiko zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 82% do 77%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 73% w dniu 13 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 13 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 27% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 12 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 89%, natomiast w dniu 29 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 35%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tiko w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 68% na początku tej pory roku do 77% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 77% w dniu 11 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 6% w dniu 28 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Tiko bardzo szybko wzrasta, z poziomu 252 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 490 milimetrów lub spada poniżej 100 milimetrów, do poziomu 334 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 562 milimetrów lub spada poniżej 135 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 334 milimetry w dniu 30 sierpnia.

Latem w: Tiko, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 11 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 12 godzin i 22 minuty światła dziennego.

Latem w: Tiko słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:10 w dniu 1 czerwca, a najpóźniej 10 minut później o godz. 06:20 w dniu 3 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:38 w dniu 18 lipca a najwcześniej 10 minut wcześniej, o godz. 18:28 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Tiko nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:13 i zachodzi 12 godzin i 22 minuty później, o godzinie 18:35, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:24 a zachód 11 godzin i 53 minuty później, o godzinie 18:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Tiko danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 21 marca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 15 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 99% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Tiko stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 7,2 kilometra na godzinę do 8,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 1 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 18 listopada, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,5 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,9 kilometra na godzinę w dniu 2 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tiko latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 74% w dniu 31 sierpnia.

Tiko znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Tiko latem maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 2°C, z 29°C do 26°C.

Latem najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 26°C w dniu 9 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tiko temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tiko latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 382°C, z 2 586°C do 3 968°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tiko latem stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,5 kWh, z 3,6 kWh do 4,1 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,2 kWh w dniu 11 sierpnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tiko to: szerokość geograficzna 4,075°, długość geograficzna 9,360° i wysokość 33 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tiko charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 176 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 37 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (983 metry). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (4 042 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tiko obejmuje drzewa (28%), pola uprawne (24%), użytki zielone (21%) i krzewy (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (28%) i namorzyny (27%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (50%) i drzewa (23%).