Pogoda wiosną w: Koro Côte d’Ivoire

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 4°C, z 36°C do 32°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 38°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 24°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 26°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 1 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 12 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Koro wynoszą zwykle od 22°C do 36°C, natomiast w dniu 23 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 17°C do 33°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

San Juan de Los Morros, Wenezuela (odległość: 6 573 kilometry) i Sulya, Indie (9 042 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Koro (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Koro z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Koro zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 58% do 68%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 74% w dniu 28 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 42% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 27 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 74%, natomiast w dniu 30 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 67%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Koro w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 18% na początku tej pory roku do 50% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 82% w dniu 22 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 31 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Koro bardzo szybko wzrasta, z poziomu 24 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 51 milimetrów lub spada poniżej 3 milimetry, do poziomu 92 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 159 milimetrów lub spada poniżej 35 milimetrów.

Wiosną w: Koro, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 37 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 25 sekund i wzrost o 2 minuty i 52 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 58 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 35 minut światła dziennego.

Wiosną w: Koro słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:43 w dniu 1 marca, a najwcześniej 33 minuty wcześniej o godz. 06:09 w dniu 27 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:39 w dniu 18 kwietnia a najpóźniej 6 minut później o godz. 18:45 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Koro nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:12 i zachodzi 12 godzin i 37 minut później, o godzinie 18:50, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:39 a zachód 11 godzin i 38 minut później, o godzinie 18:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Koro danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 45% do 99% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 24 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 31 grudnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 7% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Koro zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 10,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,5 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 15 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,0 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Koro wiosną wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 63% w dniu 31 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Koro temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Koro wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 587°C, z 969°C do 2 556°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Koro wiosną stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,5 kWh, z 5,7 kWh do 5,2 kWh.

Wiosną najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,1 kWh w dniu 11 maja.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Koro to: szerokość geograficzna 8,555°, długość geograficzna -7,463° i wysokość 429 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Koro charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 75 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 430 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (197 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (861 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Koro obejmuje drzewa (90%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (84%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (69%) i użytki zielone (12%).