Pogoda jesienią w: Santiago Paragwaj

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 9°C, z 31°C do 22°C, rzadko spadając poniżej 16°C lub przekraczając 34°C.

Dzienne temperatury minimalne spadają o 8°C, z 22°C do 14°C, rzadko spadając poniżej 7°C lub przekraczając 25°C.

W celach poglądowych, w dniu 9 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Santiago wynoszą zwykle od 23°C do 32°C, natomiast w dniu 19 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 12°C do 21°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie jesiennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Titusville, Stany Zjednoczone (odległość: 6 716 kilometrów) i Rockhampton, Australia (13 694 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Santiago (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Santiago z innym miastem:

PorównajMapa

Jesienią w: Santiago zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 33% czasu. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 30% w dniu 31 marca.

Najbardziej pogodny dzień jesieni to 31 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 70% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 10 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 42%, natomiast w dniu 31 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 70%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Santiago w okresie jesiennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 39% na początku tej pory roku do 29% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 43% w dniu 8 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 20% w dniu 26 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni jesienią w: Santiago szybko maleje, z poziomu 140 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 228 milimetrów lub spada poniżej 64 milimetry, do poziomu 106 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 176 milimetrów lub spada poniżej 35 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 174 milimetry w dniu 13 kwietnia.

Jesienią w: Santiago, długość dnia bardzo szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 2 godziny i 5 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 22 sekundy i spadek o 9 minut i 36 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień jesieni to 31 maja, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 32 minuty, a najdłuższy dzień to 1 marca, obejmujący 12 godzin i 37 minut światła dziennego.

Jesienią w: Santiago słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:52 w dniu 23 marca, a najwcześniej 59 minut wcześniej o godz. 05:52 w dniu 24 marca.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:17 w dniu 1 marca a najwcześniej 2 godziny i 17 minut wcześniej, o godz. 17:01 w dniu 31 maja.

Stosowanie czasu letniego (DST) rozpoczyna się o godz. 23:00 w dniu 23 marca 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę później.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:49 i zachodzi 13 godzin i 51 minut później, o godzinie 19:41, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:35 a zachód 10 godzin i 26 minut później, o godzinie 17:01.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca jesienią 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że jesienią w: Santiago danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 76% do 15% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 12 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 79% przypadków, natomiast w dniu 3 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 4% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru jesienią w: Santiago zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 6,0 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 21 września, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 28 lutego, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,7 kilometra na godzinę.

Jesienią wiatr w: Santiago wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 marca do 29 maja i południowego od 29 maja do 31 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Santiago temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Santiago jesienią bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 066°C, z 3 006°C do 4 072°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Santiago jesienią bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,7 kWh, z 6,2 kWh do 3,5 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Santiago to: szerokość geograficzna -27,143°, długość geograficzna -56,768° i wysokość 128 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Santiago charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 66 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 112 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (99 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (288 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Santiago obejmuje pola uprawne (41%), drzewa (24%), użytki zielone (15%) i krzewy (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje roślinność zielna (47%) i pola uprawne (21%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje roślinność zielna (32%) i drzewa (20%).