Pogoda zimą w: Inuvik Kanada

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około -21°C, rzadko spadając poniżej -34°C lub przekraczając -8°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi -22°C w dniu 20 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około -27°C, rzadko spadając poniżej -40°C lub przekraczając -15°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi -29°C w dniu 21 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 4 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Inuvik wynoszą zwykle od 10°C do 20°C, natomiast w dniu 21 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -29°C do -22°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Kogałym, Rosja (odległość: 5 324 kilometry) i Alekseyevskaya, Rosja (5 116 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Inuvik (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Inuvik z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Inuvik zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 71% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 74% w dniu 26 grudnia. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 67% w dniu 26 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 26 stycznia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 33% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 5 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 74%, natomiast w dniu 16 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 50%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Inuvik w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 6%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 23% w dniu 1 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 4% w dniu 23 marca.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Inuvik stopniowo maleje z poziomu 58 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 149 milimetrów, do poziomu 51 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 137 milimetrów.

W związku ze skrajną szerokością geograficzną Inuvik, dzień polarny (zwany również słońcem o północy) panuje tu latem, a noc polarna zimą. Są to okresy czasu, kiedy słońce znajduje się nieprzerwanie nad lub pod linią horyzontu dłużej niż jeden dzień. Dokładne daty rozpoczęcia i zakończenia dnia polarnego i nocy polarnej różnią się w zależności od roku i zależą od konkretnej lokalizacji i wysokości miejsca, w którym znajduje się obserwator, oraz lokalnej topografii terenu.

Zimą 2024 roku w Inuvik słońce pozostaje pod linią horyzontu przez 1,0 miesiąca, zachodząc o godz. 14:06 w dniu 4 grudnia i nie wschodząc ponownie aż do godz. 13:58 w dniu 6 stycznia. Tym samym, noc polarna rozpoczyna się i kończy zimą.

Najdłuższy dzień zimy to 28 lutego, a światło dzienne trwa wtedy 9 godzin i 42 minuty.

Zimą w: Inuvik słońce wstaje najpóźniej o godz. 13:39 w dniu 6 stycznia, a najwcześniej 4 godziny i 23 minuty wcześniej o godz. 09:17 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 14:06 w dniu 4 grudnia a najpóźniej 4 godziny i 53 minuty później o godz. 18:58 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Inuvik obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada zimą, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas letni.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Inuvik danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Inuvik stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 13,6 kilometra na godzinę do 14,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 1 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 17 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,0 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,1 kilometra na godzinę w dniu 8 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Inuvik zimą wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 42% w dniu 26 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Inuvik trwa zazwyczaj 2,8 miesiąca (85 dni), od około 5 czerwca do około 29 sierpnia, a jego początek rzadko przypada przed 21 maja lub po 19 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 8 sierpnia lub po 19 września.

Zima w: Inuvik przypada niezawodnie i całkowicie poza sezonem wegetacyjnym.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Inuvik zimą szybko maleje, spadając o 397°C, z 397°C do 0°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Inuvik zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,9 kWh, z 0,0 kWh do 0,9 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi -0,0 kWh w dniu 21 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Inuvik to: szerokość geograficzna 68,350°, długość geograficzna -133,722° i wysokość 3 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Inuvik charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 134 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 23 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (243 metry). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (595 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Inuvik obejmuje drzewa (50%), woda (21%) i skąpa roślinność (20%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (50%) i krzewy (15%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (34%) i skąpa roślinność (16%).