Pogoda latem w: Tucumán Argentyna

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 24°C lub przekraczając 36°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 31 grudnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 21°C, rzadko spadając poniżej 16°C lub przekraczając 24°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 21°C w dniu 9 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 1 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tucumán wynoszą zwykle od 21°C do 31°C, natomiast w dniu 18 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 8°C do 20°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Al Mindak, Arabia Saudyjska (odległość: 12 598 kilometrów) i Brisbane, Queensland, Australia (12 739 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tucumán (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tucumán z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Tucumán zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 33% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 39% w dniu 10 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 72% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 10 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 39%, natomiast w dniu 30 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 83%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tucumán w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 39% na początku tej pory roku do 42% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 46% w dniu 22 stycznia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 4% w dniu 8 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Tucumán wzrasta, z poziomu 128 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 208 milimetrów lub spada poniżej 49 milimetrów, do poziomu 144 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 225 milimetry lub spada poniżej 69 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 182 milimetry w dniu 17 stycznia.

Latem w: Tucumán, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 4 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 43 sekundy i spadek o 5 minut i 1 sekunda w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 39 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 13 godzin i 50 minut światła dziennego.

Latem w: Tucumán słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:19 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 55 minut później o godz. 07:13 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:19 w dniu 11 stycznia a najwcześniej 27 minut wcześniej, o godz. 19:52 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Tucumán nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:24 i zachodzi 13 godzin i 50 minut później, o godzinie 20:14, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:09 a zachód 10 godzin i 27 minut później, o godzinie 18:36.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Tucumán danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 40% do 62% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 69% w dniu 23 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 23 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 69% przypadków, natomiast w dniu 26 czerwca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Tucumán maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 13,8 kilometra na godzinę do 11,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 14 listopada, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 16 czerwca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tucumán latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 48% w dniu 1 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tucumán temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tucumán latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 315°C, z 1 357°C do 2 672°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tucumán latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,2 kWh, z 7,7 kWh do 6,5 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,7 kWh w dniu 7 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tucumán to: szerokość geograficzna -26,824°, długość geograficzna -65,223° i wysokość 452 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tucumán charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 68 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 450 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 116 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (4 737 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tucumán obejmuje powierzchnie sztuczne (45%), krzewy (25%), drzewa (17%) i użytki zielone (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (39%) i drzewa (35%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (40%) i pola uprawne (33%).