Pogoda wiosną w: Quíbor Wenezuela

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 2°C, z 31°C do 28°C, rzadko spadając poniżej 26°C lub przekraczając 33°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 15 marca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 20°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 22°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 20°C w dniu 15 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 13 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Quíbor wynoszą zwykle od 20°C do 31°C, natomiast w dniu 11 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Padangsidempuan, Indonezja (odległość: 18 276 kilometrów) i Caringin, Indonezja (19 506 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Quíbor (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Quíbor z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Quíbor zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 69% do 79%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 86% w dniu 14 maja.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 31% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 14 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 23 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 38%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Quíbor w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 9% na początku tej pory roku do 48% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 52% w dniu 4 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 6% w dniu 16 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Quíbor bardzo szybko wzrasta, z poziomu 17 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 37 milimetrów do poziomu 101 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 168 milimetrów lub spada poniżej 39 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 105 milimetry w dniu 13 maja.

Wiosną w: Quíbor, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 43 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 29 sekund i wzrost o 3 minuty i 20 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 57 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 40 minut światła dziennego.

Wiosną w: Quíbor słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:52 w dniu 1 marca, a najwcześniej 36 minut wcześniej o godz. 06:16 w dniu 28 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:48 w dniu 10 kwietnia a najpóźniej 7 minut później o godz. 18:56 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Quíbor nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:19 i zachodzi 12 godzin i 42 minuty później, o godzinie 19:01, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:50 a zachód 11 godzin i 33 minuty później, o godzinie 18:23.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Quíbor danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 55% do 93% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 2 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 93% przypadków, natomiast w dniu 22 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 48% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Quíbor stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 9,0 kilometra na godzinę do 10,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 16 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Quíbor wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 84% w dniu 1 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Quíbor temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Quíbor wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 280°C, z 816°C do 2 096°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Quíbor wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,0 kWh, z 6,5 kWh do 5,5 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,6 kWh w dniu 14 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Quíbor to: szerokość geograficzna 9,929°, długość geograficzna -69,620° i wysokość 695 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Quíbor charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 75 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 692 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 170 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (3 426 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Quíbor obejmuje użytki zielone (55%), powierzchnie sztuczne (20%), drzewa (12%) i pola uprawne (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (68%) i drzewa (18%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (43%) i drzewa (43%).