Pogoda wiosną w: Santiago de Chile Chile

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 9°C, z 18°C do 28°C, rzadko spadając poniżej 13°C lub przekraczając 31°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 6°C, z 5°C do 12°C, rzadko spadając poniżej 1°C lub przekraczając 14°C.

W celach poglądowych, w dniu 16 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Santiago de Chile wynoszą zwykle od 14°C do 30°C, natomiast w dniu 24 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 3°C do 15°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Willowmore, Republika Południowej Afryki (odległość: 8 392 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Santiago de Chile (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Santiago de Chile z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Santiago de Chile zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 41% do 17%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 30 listopada, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 83% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 31 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 53%, natomiast w dniu 31 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 91%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Santiago de Chile w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 12% na początku tej pory roku do 2% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 20% w dniu 26 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 1 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Santiago de Chile szybko maleje, z poziomu 30 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 67 milimetrów lub spada poniżej 1 milimetrów, do poziomu 4 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 11 milimetrów.

Wiosną w: Santiago de Chile, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 2 godziny i 46 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 51 sekund i wzrost o 12 minut i 55 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 26 minut, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 14 godzin i 12 minut światła dziennego.

Wiosną w: Santiago de Chile słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:50 w dniu 8 września, a najwcześniej 1 godzina i 25 minut wcześniej o godz. 06:25 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:25 w dniu 1 września a najpóźniej 2 godziny i 12 minut później o godz. 20:37 w dniu 30 listopada.

Stosowanie czasu letniego (DST) kończy się o godz. 01:00 w dniu 8 września 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę wcześniej.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:29 i zachodzi 14 godzin i 23 minuty później, o godzinie 20:52, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:46 a zachód 9 godzin i 56 minut później, o godzinie 17:42.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Santiago de Chile danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 1 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 9 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Santiago de Chile wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 8,9 kilometra na godzinę do 11,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 8 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,8 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,8 kilometra na godzinę w dniu 12 września.

Wiosną wiatr w: Santiago de Chile wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 września do 18 listopada i zachodniego od 18 listopada do 30 listopada.

Santiago de Chile znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Santiago de Chile wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 2°C, z 13°C do 14°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Santiago de Chile trwa zazwyczaj 8,9 miesiąca (270 dni), od około 30 sierpnia do około 27 maja, a jego początek rzadko przypada przed 31 lipca lub po 25 września, natomiast koniec rzadko przypada przed 4 maja lub po 24 czerwca.

Wiosna w: Santiago de Chile przypada z dużym prawdopodobieństwem całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym szybko wzrasta z 53% do 100% w miarę upływu tej pory roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Santiago de Chile wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 523°C, z 112°C do 636°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Santiago de Chile wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 4,4 kWh, z 4,8 kWh do 9,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Santiago de Chile to: szerokość geograficzna -33,457°, długość geograficzna -70,648° i wysokość 556 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Santiago de Chile charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 87 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 554 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 892 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (6 066 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Santiago de Chile obejmuje powierzchnie sztuczne (71%), drzewa (13%) i użytki zielone (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (34%) i krzewy (28%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje krzewy (37%) i drzewa (20%).