Pogoda wiosną w: Tame Kolumbia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 26°C lub przekraczając 33°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 21°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 23°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 22°C w dniu 4 marca.

W celach poglądowych, w dniu 1 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Tame wynoszą zwykle od 21°C do 31°C, natomiast w dniu 14 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Sijunjung, Indonezja (odległość: 19 005 kilometry) i Bogor, Indonezja (19 873 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Tame (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Tame z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Tame zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 82% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 86% w dniu 14 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 31 maja, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 22% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 7 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 30%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Tame w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 21% na początku tej pory roku do 69% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 71% w dniu 11 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 10% w dniu 21 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Tame bardzo szybko wzrasta, z poziomu 37 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 80 milimetrów lub spada poniżej 6 milimetrów, do poziomu 189 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 282 milimetrów lub spada poniżej 109 milimetrów.

Wiosną w: Tame, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 28 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 19 sekund i wzrost o 2 minuty i 10 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 0 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 28 minut światła dziennego.

Wiosną w: Tame słońce wstaje najpóźniej o godz. 05:59 w dniu 1 marca, a najwcześniej 29 minut wcześniej o godz. 05:30 w dniu 25 maja.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 17:59 w dniu 1 marca a najwcześniej 5 minut wcześniej, o godz. 17:54 w dniu 25 kwietnia.

W 2024 r. w Tame nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:33 i zachodzi 12 godzin i 30 minut później, o godzinie 18:03, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:52 a zachód 11 godzin i 45 minut później, o godzinie 17:37.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Tame danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 48% do 77% na przestrzeni pory roku.

Wiosną najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 80% w dniu 16 maja.

W celach poglądowych, w dniu 10 listopada, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 83% przypadków, natomiast w dniu 2 lutego, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 44% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Tame maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 7,8 kilometra na godzinę do 5,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 4 lutego, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 1 lipca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,4 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Tame wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 55% w dniu 31 marca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Tame temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Tame wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 348°C, z 918°C do 2 266°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Tame wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 5,3 kWh o więcej niż 0,2 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Tame to: szerokość geograficzna 6,461°, długość geograficzna -71,736° i wysokość 320 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Tame charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 148 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 298 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 110 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (5 219 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Tame obejmuje drzewa (38%), użytki zielone (27%), krzewy (19%) i pola uprawne (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (46%) i drzewa (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (42%) i użytki zielone (40%).