Pogoda wiosną w: Moa Kuba

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 29°C do 31°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 33°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 21°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 25°C.

W celach poglądowych, w dniu 6 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Moa wynoszą zwykle od 25°C do 33°C, natomiast w dniu 30 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 29°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Dar es Salam, Tanzania (odległość: 12 805 kilometry) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Moa (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Moa z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Moa zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 18% do 74%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 7 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 82% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 10 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 75%, natomiast w dniu 26 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 83%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Moa w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 8% na początku tej pory roku do 23% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 30% w dniu 12 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 6% w dniu 7 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Moa szybko wzrasta, z poziomu 18 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 44 milimetry lub spada poniżej 1 milimetrów, do poziomu 58 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 131 milimetrów lub spada poniżej 7 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 60 milimetrów w dniu 24 maja. Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 17 milimetrów w dniu 17 marca.

Wiosną w: Moa, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 33 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 1 minuta i 1 sekunda i wzrost o 7 minut i 9 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 45 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 13 godzin i 18 minut światła dziennego.

Wiosną w: Moa słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:12 w dniu 9 marca, a najpóźniej 59 minut później o godz. 07:12 w dniu 10 marca.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:04 w dniu 1 marca a najpóźniej 1 godzina i 32 minuty później o godz. 19:36 w dniu 31 maja.

Stosowanie czasu letniego (DST) kończy się o godz. 01:00 w dniu 10 marca 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę wcześniej.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:19 i zachodzi 13 godzin i 23 minuty później, o godzinie 19:43, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:31 a zachód 10 godzin i 53 minuty później, o godzinie 17:24.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Moa danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 43% do 92% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 25 września, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 97% przypadków, natomiast w dniu 7 lutego, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 42% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Moa maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 16,0 kilometra na godzinę do 13,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 18 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,7 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 3 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,1 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,0 kilometra na godzinę w dniu 31 maja.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Moa wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 86% w dniu 31 maja.

Moa znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Moa wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 2°C, z 26°C do 28°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Moa temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Moa wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 418°C, z 846°C do 2 264°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Moa wiosną stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,8 kWh, z 6,1 kWh do 5,3 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,9 kWh w dniu 11 kwietnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Moa to: szerokość geograficzna 20,658°, długość geograficzna -74,951° i wysokość 31 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Moa charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 142 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 35 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 043 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 251 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Moa obejmuje powierzchnie sztuczne (38%), krzewy (24%) i użytki zielone (20%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (45%) i drzewa (32%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (57%) i drzewa (30%).