Pogoda wiosną w: Magangué Kolumbia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 3°C, z 37°C do 33°C, rzadko spadając poniżej 30°C lub przekraczając 39°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 37°C w dniu 17 marca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 27°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 26°C w dniu 9 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 14 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Magangué wynoszą zwykle od 25°C do 37°C, natomiast w dniu 23 października, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 32°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Garbahaarrey, Somalia (odległość: 12 908 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Magangué (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Magangué z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Magangué zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 65% do 92%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 93% w dniu 16 maja.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 35% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 15 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 93%, natomiast w dniu 13 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 44%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Magangué w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 7% na początku tej pory roku do 37% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 46% w dniu 17 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 20 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Magangué bardzo szybko wzrasta, z poziomu 9 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 24 milimetry do poziomu 75 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 129 milimetrów lub spada poniżej 23 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 77 milimetrów w dniu 25 maja.

Wiosną w: Magangué, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 40 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 27 sekund i wzrost o 3 minuty i 6 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 57 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 38 minut światła dziennego.

Wiosną w: Magangué słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:12 w dniu 1 marca, a najwcześniej 35 minut wcześniej o godz. 05:37 w dniu 27 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:08 w dniu 13 kwietnia a najpóźniej 7 minut później o godz. 18:15 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Magangué nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:40 i zachodzi 12 godzin i 40 minut później, o godzinie 18:20, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:09 a zachód 11 godzin i 35 minut później, o godzinie 17:45.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Magangué danego dnia będzie parno szybko wzrasta, rosnąc z 86% do 100% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 6 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 9 lutego, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 85% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Magangué maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 4,8 kilometra na godzinę do 3,1 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 10 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 4,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 28 września, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,0 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 4,8 kilometra na godzinę w dniu 10 marca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Magangué wiosną wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 45% w dniu 10 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Magangué temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Magangué wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 648°C, z 1 058°C do 2 706°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Magangué wiosną bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,1 kWh, z 6,2 kWh do 4,1 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,2 kWh w dniu 1 marca. Wiosną najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,1 kWh w dniu 27 maja.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Magangué to: szerokość geograficzna 9,242°, długość geograficzna -74,755° i wysokość 20 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Magangué charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 36 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 17 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (99 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (720 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Magangué obejmuje woda (43%), użytki zielone (37%) i drzewa (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (50%) i woda (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (38%) i drzewa (29%).