Pogoda zimą w: Santiago de las Vegas Kuba

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 26°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 30°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 26°C w dniu 14 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 18°C, rzadko spadając poniżej 12°C lub przekraczając 22°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 17°C w dniu 19 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 6 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Santiago de las Vegas wynoszą zwykle od 23°C do 32°C, natomiast w dniu 18 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 17°C do 26°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Duque de Caxias, Brazylia (odległość: 6 621 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Santiago de las Vegas (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Santiago de las Vegas z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Santiago de las Vegas zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 33% do 23%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 22% w dniu 15 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 15 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 78% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 15 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 73%, natomiast w dniu 14 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 78%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Santiago de las Vegas w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 10%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 32% w dniu 1 września, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 9% w dniu 19 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie zimowym w: Santiago de las Vegas zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 29 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 89 milimetrów lub spadając poniżej -0 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 27 milimetrów w dniu 16 grudnia.

Zimą w: Santiago de las Vegas, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 52 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 35 sekund i wzrost o 4 minuty i 4 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 44 minuty, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 41 minut światła dziennego.

Zimą w: Santiago de las Vegas słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:12 w dniu 14 stycznia, a najwcześniej 21 minut wcześniej o godz. 06:51 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:43 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 49 minut później o godz. 18:32 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w: Santiago de las Vegas obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada zimą, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:44 i zachodzi 13 godzin i 33 minuty później, o godzinie 20:17, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:06 a zachód 10 godzin i 44 minuty później, o godzinie 17:49.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Santiago de las Vegas danego dnia będzie parno bardzo szybko maleje, spadając z 62% do 42% na przestrzeni pory roku.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 38% w dniu 26 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 23 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 26 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 38% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Santiago de las Vegas zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 17,8 kilometra na godzinę o więcej niż 0,3 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 11 listopada, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 24 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,4 kilometra na godzinę.

Zimą najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 17,5 kilometra na godzinę w dniu 14 lutego.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Santiago de las Vegas zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 62% w dniu 2 grudnia.

Santiago de las Vegas znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Santiago de las Vegas zimą stopniowo maleje, spadając w ciągu tej pory roku o 1°C, z 27°C do 26°C.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 25°C w dniu 4 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Santiago de las Vegas temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Santiago de las Vegas zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 204°C, z 4 852°C do 648°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Santiago de las Vegas zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,6 kWh, z 4,3 kWh do 5,9 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,2 kWh w dniu 22 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Santiago de las Vegas to: szerokość geograficzna 22,970°, długość geograficzna -82,387° i wysokość 95 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Santiago de las Vegas charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 119 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 99 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (268 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (651 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Santiago de las Vegas obejmuje pola uprawne (71%) i powierzchnie sztuczne (22%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (57%) i powierzchnie sztuczne (17%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (61%) i pola uprawne (20%).