Pogoda latem w: Peak District National Park Wielka Brytania

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 17°C, rzadko spadając poniżej 11°C lub przekraczając 24°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 19°C w dniu 25 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 2°C, z 7°C do 9°C, rzadko spadając poniżej 4°C lub przekraczając 14°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 11°C w dniu 30 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 24 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Peak District National Park wynoszą zwykle od 11°C do 19°C, natomiast w dniu 7 lutego, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 0°C do 5°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Peak District National Park z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Peak District National Park zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 55% do 50%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 46% w dniu 20 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 20 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 55% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 24 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 74%, natomiast w dniu 20 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 55%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Peak District National Park w okresie letnim szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 29%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 37% w dniu 2 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 24% w dniu 23 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie letnim w: Peak District National Park zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 51 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 90 milimetrów lub spadając poniżej 17 milimetrów.

Latem w: Peak District National Park, długość dnia bardzo szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 2 godziny i 58 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 57 sekund i spadek o 13 minut i 40 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 13 godzin i 42 minuty, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 17 godzin i 0 minut światła dziennego.

Latem w: Peak District National Park słońce wschodzi najwcześniej o godz. 04:38 w dniu 17 czerwca, a najpóźniej 1 godzina i 37 minut później o godz. 06:15 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 21:39 w dniu 24 czerwca a najwcześniej 1 godzina i 42 minuty wcześniej, o godz. 19:58 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w: Peak District National Park obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada latem, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 04:38 i zachodzi 17 godzin i 0 minut później, o godzinie 21:39, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:20 a zachód 7 godzin i 30 minut później, o godzinie 15:50.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Peak District National Park danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 28 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Peak District National Park zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 16,0 kilometra na godzinę o więcej niż 0,5 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 21,7 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 2 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,5 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,5 kilometra na godzinę w dniu 2 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Peak District National Park latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 50% w dniu 2 lipca.

Peak District National Park znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Peak District National Park latem wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 4°C, z 13°C do 16°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 17°C w dniu 12 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Peak District National Park trwa zazwyczaj 6,0 miesiąca (183 dni), od około 26 kwietnia do około 26 października, a jego początek rzadko przypada przed 6 kwietnia lub po 16 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 2 października lub po 17 listopada.

Lato w: Peak District National Park przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Peak District National Park latem szybko wzrasta, rosnąc o 361°C, z 66°C do 427°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Peak District National Park latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,5 kWh, z 5,7 kWh do 4,3 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,1 kWh w dniu 30 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Peak District National Park to: szerokość geograficzna 53,350°, długość geograficzna -1,833° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Peak District National Park jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Peak District National Park obejmuje użytki zielone (72%) i krzewy (21%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (53%) i roślinność zielna (18%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (36%) i użytki zielone (35%).