Pogoda latem na: Morogoro Tanzania

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 32°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 36°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 33°C w dniu 20 lutego.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 22°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 24°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 23°C w dniu 31 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 17 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury na: Morogoro wynoszą zwykle od 22°C do 33°C, natomiast w dniu 11 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 17°C do 27°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Guayos, Kuba (odległość: 13 096 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Morogoro (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Morogoro z innym miastem:

PorównajMapa

Latem na: Morogoro zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 54% do 77%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 80% w dniu 8 lutego.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 46% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 8 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 80%, natomiast w dniu 31 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 77%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Na: Morogoro w okresie letnim szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 46%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 65% w dniu 6 kwietnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 18 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem na: Morogoro stopniowo wzrasta, z poziomu 98 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 173 milimetry lub spada poniżej 22 milimetrów, do poziomu 107 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 223 milimetry lub spada poniżej 31 milimetrów.

Latem na: Morogoro, długość dnia stopniowo maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 15 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 10 sekund i spadek o 1 minuta i 12 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 14 minut, a najdłuższy dzień to 20 grudnia, obejmujący 12 godzin i 31 minut światła dziennego.

Latem na: Morogoro słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:03 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 31 minut później o godz. 06:34 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:33 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 22 minuty później o godz. 18:54 w dniu 31 stycznia.

W 2024 r. na Morogoro nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:11 i zachodzi 12 godzin i 31 minut później, o godzinie 18:43, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:39 a zachód 11 godzin i 44 minuty później, o godzinie 18:22.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem na: Morogoro danego dnia będzie parno wzrasta, rosnąc z 82% do 87% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 7 kwietnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 99% przypadków, natomiast w dniu 23 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 4% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem na: Morogoro maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 11,2 kilometra na godzinę do 8,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 5 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 13,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 24 marca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,1 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, na: Morogoro latem wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 80% w dniu 1 grudnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Na Morogoro temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) na: Morogoro latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 432°C, z 2 078°C do 3 510°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na: Morogoro latem stopniowo maleje, spadając o tej porze roku o 0,9 kWh, z 6,8 kWh do 5,9 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Morogoro to: szerokość geograficzna -6,833°, długość geograficzna 37,650° i wysokość 527 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Morogoro charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 154 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 517 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (1 842 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 563 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Morogoro obejmuje pola uprawne (44%), krzewy (28%) i powierzchnie sztuczne (19%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (35%) i drzewa (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (45%) i krzewy (26%).