Pogoda wiosną w: Timaru Nowa Zelandia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 5°C, z 13°C do 18°C, rzadko spadając poniżej 9°C lub przekraczając 24°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 5°C, z 5°C do 10°C, rzadko spadając poniżej 2°C lub przekraczając 14°C.

W celach poglądowych, w dniu 17 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Timaru wynoszą zwykle od 12°C do 20°C, natomiast w dniu 30 czerwca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 3°C do 11°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Bunker Hill, Stany Zjednoczone (odległość: 11 676 kilometrów) i La Ensenada, Chile (8 581 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Timaru (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Timaru z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Timaru zachmurzenie stopniowo wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 45% do 50%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 44% w dniu 29 października.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 29 października, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 56% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 50%, natomiast w dniu 4 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Timaru w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko wzrasta z 23% na początku tej pory roku do 31% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 31% w dniu 30 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 20% w dniu 1 kwietnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Timaru wzrasta, z poziomu 37 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 73 milimetry lub spada poniżej 11 milimetrów, do poziomu 51 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 85 milimetrów lub spada poniżej 24 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 36 milimetrów w dniu 12 września.

Wiosną w: Timaru, długość dnia bardzo szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 4 godziny i 10 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 2 minuty i 47 sekund i wzrost o 19 minut i 26 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 5 minut, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 15 godzin i 15 minut światła dziennego.

Wiosną w: Timaru słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:11 w dniu 29 września, a najwcześniej 1 godzina i 25 minut wcześniej o godz. 05:46 w dniu 30 listopada.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:07 w dniu 1 września a najpóźniej 2 godziny i 53 minuty później o godz. 21:01 w dniu 30 listopada.

Stosowanie czasu letniego (DST) kończy się o godz. 03:00 w dniu 29 września 2024, przesuwając wschód i zachód słońca o godzinę wcześniej.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:46 i zachodzi 15 godzin i 33 minuty później, o godzinie 21:19, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:11 a zachód 8 godzin i 50 minut później, o godzinie 17:01.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Timaru danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 4 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 1% przypadków, natomiast w dniu 26 kwietnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Timaru stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 15,5 kilometra na godzinę do 16,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 7 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 25 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,5 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,8 kilometra na godzinę w dniu 10 października.

Wiosną wiatr w: Timaru wieje głównie z kierunku zachodniego od 1 września do 23 listopada i wschodniego od 23 listopada do 30 listopada.

Timaru znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Timaru wiosną szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 4°C, z 9°C do 14°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Timaru trwa zazwyczaj 10 miesięcy (313 dni), od około 3 sierpnia do około 12 czerwca i rzadko rozpoczyna się po 26 września lub dobiega końca przed 19 maja.

Wiosna w: Timaru przypada raczej całkowicie poza okresem sezonu wegetacyjnego, a szansa, że dany dzień mieści się w sezonie wegetacyjnym szybko wzrasta z 74% do 100% w miarę upływu tej pory roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Timaru wiosną wzrasta, rosnąc o 210°C, z 28°C do 237°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Timaru wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 3,6 kWh, z 3,2 kWh do 6,8 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Timaru to: szerokość geograficzna -44,397°, długość geograficzna 171,254° i wysokość 14 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Timaru charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 61 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 11 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (386 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (2 309 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Timaru obejmuje woda (46%) i użytki zielone (38%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (66%) i pola uprawne (16%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (52%) i użytki zielone (24%).