Pogoda zimą w: Taro Wyspy Salomona

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 28°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 29°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 28°C w dniu 5 sierpnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 27°C, rzadko spadając poniżej 26°C lub przekraczając 28°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 24 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 3 stycznia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Taro wynoszą zwykle od 28°C do 29°C, natomiast w dniu 20 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 27°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

San Andrés, Kolumbia (odległość: 13 639 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Taro (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Taro z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Taro zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 82% do 77%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 84% w dniu 3 lipca. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 76% w dniu 21 sierpnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 21 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 24% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 3 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 90%, natomiast w dniu 18 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 24%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Taro w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo wzrasta z 53% na początku tej pory roku do 57% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 64% w dniu 13 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 47% w dniu 1 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie zimowym w: Taro zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 227 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 436 milimetrów lub spadając poniżej 41 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 244 milimetry w dniu 2 lipca.

Zimą w: Taro, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 20 czerwca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 44 minuty, a najdłuższy dzień to 31 sierpnia, obejmujący 11 godzin i 59 minut światła dziennego.

Zimą w: Taro słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:47 w dniu 16 lipca, a najwcześniej 12 minut wcześniej o godz. 06:35 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:24 w dniu 1 czerwca a najpóźniej 11 minut później o godz. 18:35 w dniu 10 sierpnia.

W 2024 r. w Taro nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:17 i zachodzi 12 godzin i 31 minut później, o godzinie 18:48, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:44 a zachód 11 godzin i 44 minuty później, o godzinie 18:28.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Taro danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Taro szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 14,1 kilometra na godzinę do 17,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 23 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 10 grudnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,5 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,5 kilometra na godzinę w dniu 23 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Taro zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 72% w dniu 5 czerwca.

Taro znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Taro zimą zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 29°C.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 27 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Taro temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Taro zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 929°C, z 5 996°C do 1 067°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Taro zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,8 kWh, z 3,8 kWh do 4,6 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 3,6 kWh w dniu 26 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Taro to: szerokość geograficzna -6,711°, długość geograficzna 156,397° i wysokość 15 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Taro charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 41 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 5 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (497 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 521 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Taro obejmuje woda (72%) i drzewa (20%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (69%) i drzewa (24%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (85%) i drzewa (12%).