Pogoda latem w: Paju Korea Południowa

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 24°C do 26°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 32°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 4 sierpnia.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 16°C do 19°C, rzadko spadając poniżej 13°C lub przekraczając 25°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 22°C w dniu 3 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 3 sierpnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Paju wynoszą zwykle od 22°C do 29°C, natomiast w dniu 18 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -7°C do 2°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Indianapolis, Stany Zjednoczone (odległość: 10 766 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Paju (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Paju z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Paju zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 49% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 54% w dniu 13 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 czerwca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 57% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 54%, natomiast w dniu 19 października, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 71%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Paju w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 21% na początku tej pory roku do 40% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 54% w dniu 21 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 8% w dniu 24 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Paju bardzo szybko wzrasta, z poziomu 87 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 156 milimetrów lub spada poniżej 25 milimetrów, do poziomu 201 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 402 milimetry lub spada poniżej 64 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 296 milimetrów w dniu 21 lipca.

Latem w: Paju, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 35 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 3 sekundy i spadek o 7 minut i 20 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 13 godzin i 2 minuty, a najdłuższy dzień to 21 czerwca, obejmujący 14 godzin i 47 minut światła dziennego.

Latem w: Paju słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:10 w dniu 13 czerwca, a najpóźniej 52 minuty później o godz. 06:01 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:58 w dniu 28 czerwca a najwcześniej 55 minut wcześniej, o godz. 19:03 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Paju nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:10 i zachodzi 14 godzin i 47 minut później, o godzinie 19:58, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:44 a zachód 9 godzin i 33 minuty później, o godzinie 17:17.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Paju danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 2% do 53% na przestrzeni pory roku.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 91% w dniu 3 sierpnia.

W celach poglądowych, w dniu 3 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 91% przypadków, natomiast w dniu 8 listopada, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Paju zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 11,8 kilometra na godzinę o więcej niż 0,8 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 28 lutego, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 14,8 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 13 czerwca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,0 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,0 kilometra na godzinę w dniu 13 czerwca.

Latem wiatr w: Paju wieje głównie z kierunku zachodniego od 1 czerwca do 30 czerwca, południowego od 30 czerwca do 8 sierpnia i wschodniego od 8 sierpnia do 31 sierpnia.

Paju znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Paju latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 8°C, z 16°C do 24°C.

Latem najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 25°C w dniu 20 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Paju trwa zazwyczaj 7,4 miesiąca (227 dni), od około 26 marca do około 8 listopada, a jego początek rzadko przypada przed 10 marca lub po 11 kwietnia, natomiast koniec rzadko przypada przed 19 października lub po 25 listopada.

Lato w: Paju przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Paju latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 196°C, z 338°C do 1 534°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Paju latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,4 kWh, z 6,5 kWh do 5,1 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Paju to: szerokość geograficzna 37,833°, długość geograficzna 126,817° i wysokość 33 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Paju charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 202 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 51 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (596 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 548 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Paju obejmuje pola uprawne (38%), drzewa (37%) i użytki zielone (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (38%) i pola uprawne (32%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (37%) i pola uprawne (21%).