Pogoda wiosną w: Dolo Filipiny

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 32°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 35°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 33°C w dniu 15 kwietnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 23°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 25°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 28 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 14 kwietnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Dolo wynoszą zwykle od 23°C do 33°C, natomiast w dniu 22 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 22°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Tapachula, Meksyk (odległość: 15 250 kilometrów); Pucallpa, Peru (17 852 kilometrów) i Iquitos, Peru (17 965 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Dolo (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Dolo z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Dolo zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 69% do 88%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 69% w dniu 4 marca.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 4 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 31% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 września, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 90%, natomiast w dniu 4 marca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 31%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Dolo w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 21% na początku tej pory roku do 41% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 47% w dniu 19 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 20% w dniu 5 marca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Dolo bardzo szybko wzrasta, z poziomu 69 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 159 milimetrów lub spada poniżej 6 milimetrów, do poziomu 140 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 266 milimetrów lub spada poniżej 49 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 68 milimetrów w dniu 13 marca.

Wiosną w: Dolo, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 30 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 20 sekund i wzrost o 2 minuty i 18 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 0 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 29 minut światła dziennego.

Wiosną w: Dolo słońce wstaje najpóźniej o godz. 05:51 w dniu 1 marca, a najwcześniej 30 minut wcześniej o godz. 05:22 w dniu 25 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:47 w dniu 25 kwietnia a najpóźniej 5 minut później o godz. 17:51 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Dolo nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:25 i zachodzi 12 godzin i 31 minut później, o godzinie 17:56, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:45 a zachód 11 godzin i 44 minuty później, o godzinie 17:29.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Dolo danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 99% o więcej niż 1% przez cały okres.

Wiosną najniższa szansa, że będzie parno wynosi 98% w dniu 9 marca.

W celach poglądowych, w dniu 2 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 9 marca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 98% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Dolo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 10,4 kilometra na godzinę do 7,4 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 27 lutego, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,4 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 26 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,2 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Dolo wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 75% w dniu 28 marca.

Dolo znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Dolo wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 2°C, z 28°C do 29°C.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Dolo temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Dolo wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 521°C, z 939°C do 2 460°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Dolo wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,1 kWh, z 6,0 kWh do 4,9 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,1 kWh w dniu 25 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Dolo to: szerokość geograficzna 6,810°, długość geograficzna 125,192° i wysokość 177 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Dolo charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 213 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 197 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (2 111 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 970 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Dolo obejmuje pola uprawne (46%), drzewa (38%) i krzewy (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (43%) i drzewa (41%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (34%) i drzewa (31%).