Pogoda zimą w: Si’en Chiny

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 18°C, rzadko spadając poniżej 10°C lub przekraczając 28°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 15°C w dniu 19 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 7°C, rzadko spadając poniżej -0°C lub przekraczając 16°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 5°C w dniu 13 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 23 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Si’en wynoszą zwykle od 24°C do 31°C, natomiast w dniu 13 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 5°C do 15°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Lafayette, Stany Zjednoczone (odległość: 13 536 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Si’en (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Si’en z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Si’en zachmurzenie wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 27% do 36%. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 41% w dniu 28 stycznia. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 26% w dniu 5 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 5 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 74% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 8 lipca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 80%, natomiast w dniu 5 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 74%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Si’en w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 9% na początku tej pory roku do 17% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 54% w dniu 20 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 8% w dniu 9 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Si’en stopniowo wzrasta, z poziomu 24 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 59 milimetrów lub spada poniżej 1 milimetrów, do poziomu 32 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 62 milimetrów lub spada poniżej 5 milimetry.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 19 milimetrów w dniu 16 grudnia.

Zimą w: Si’en, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 55 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 37 sekund i wzrost o 4 minuty i 22 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 36 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 38 minut światła dziennego.

Zimą w: Si’en słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:33 w dniu 14 stycznia, a najwcześniej 23 minuty wcześniej o godz. 07:10 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:57 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 51 minut później o godz. 18:48 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Si’en nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:58 i zachodzi 13 godzin i 41 minut później, o godzinie 19:39, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:27 a zachód 10 godzin i 36 minut później, o godzinie 18:02.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Si’en danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 1% o więcej niż 1% przez cały okres.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 5 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 8 lipca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 2 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Si’en wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 12,2 kilometra na godzinę do 14,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 9 marca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,0 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 11 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,9 kilometra na godzinę.

Zimą wiatr w: Si’en wieje głównie z kierunku północnego od 1 grudnia do 26 lutego i południowego od 26 lutego do 28 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Si’en trwa zazwyczaj 11 miesięcy (340 dni), od około 23 stycznia do około 27 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 20 lutego lub dobiega końca przed 6 grudnia.

Najniższe prawdopodobieństwo, że w: Si’en zimą dany dzień przypadnie w trakcie sezonu wegetacyjnego wynosi 36% w dniu 10 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Si’en zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 516°C, z 3 684°C do 168°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Si’en zimą stopniowo wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 0,6 kWh, z 3,6 kWh do 4,2 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 3,2 kWh w dniu 16 stycznia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Si’en to: szerokość geograficzna 24,842°, długość geograficzna 108,272° i wysokość 233 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Si’en charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 443 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 296 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (622 metry). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (1 878 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Si’en obejmuje drzewa (74%) i pola uprawne (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (74%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (67%) i użytki zielone (16%).