Pogoda zimą w: Đắk Tô Wietnam

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 26°C do 31°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 34°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 26°C w dniu 16 grudnia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 17°C, rzadko spadając poniżej 13°C lub przekraczając 21°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 16°C w dniu 10 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 19 kwietnia, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Đắk Tô wynoszą zwykle od 22°C do 33°C, natomiast w dniu 4 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 16°C do 26°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Alfonso Moguel, Meksyk (odległość: 15 834 kilometry) i Mineros, Boliwia (19 043 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Đắk Tô (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Đắk Tô z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Đắk Tô zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 59% do 47%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 46% w dniu 10 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 10 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 54% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 20 sierpnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 98%, natomiast w dniu 10 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 54%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Đắk Tô w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 30% na początku tej pory roku do 3% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 53% w dniu 13 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 21 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Đắk Tô bardzo szybko maleje, z poziomu 123 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 352 milimetrów lub spada poniżej 10 milimetrów, do poziomu 5 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 15 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 5 milimetrów w dniu 25 lutego.

Zimą w: Đắk Tô, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 31 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 21 sekund i wzrost o 2 minuty i 26 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 22 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 16 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 50 minut światła dziennego.

Zimą w: Đắk Tô słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:57 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 20 minut później o godz. 06:17 w dniu 22 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:17 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 39 minut później o godz. 17:56 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Đắk Tô nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:20 i zachodzi 13 godzin i 0 minut później, o godzinie 18:20, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:08 a zachód 11 godzin i 16 minut później, o godzinie 17:24.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Đắk Tô danego dnia będzie parno szybko maleje, spadając z 30% do 12% na przestrzeni pory roku.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 6% w dniu 22 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 15 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 90% przypadków, natomiast w dniu 22 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 6% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Đắk Tô maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 6,2 kilometra na godzinę do 4,3 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 12 grudnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 2 maja, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,1 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 6,2 kilometra na godzinę w dniu 12 grudnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Đắk Tô zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 72% w dniu 12 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Đắk Tô temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Đắk Tô zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 058°C, z 4 708°C do 650°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Đắk Tô zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,3 kWh, z 4,9 kWh do 6,1 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,9 kWh w dniu 8 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Đắk Tô to: szerokość geograficzna 14,661°, długość geograficzna 107,839° i wysokość 593 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Đắk Tô charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 323 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 632 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 216 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 534 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Đắk Tô obejmuje pola uprawne (64%), krzewy (18%) i drzewa (15%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (37%) i pola uprawne (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (68%) i krzewy (21%).