Pogoda latem w: Dżakarta Indonezja

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 34°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 30°C w dniu 30 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 24°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 25°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 7 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 30 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Dżakarta wynoszą zwykle od 24°C do 33°C, natomiast w dniu 6 sierpnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 32°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Belém, Brazylia (odległość: 17 168 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Dżakarta (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Dżakarta z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Dżakarta zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 88% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 90% w dniu 30 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień lata to 28 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 14% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 29 stycznia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 90%, natomiast w dniu 31 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 37%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Dżakarta w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady wzrasta z 62% na początku tej pory roku do 66% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 76% w dniu 27 stycznia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 17% w dniu 11 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Dżakarta szybko wzrasta, z poziomu 174 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 264 milimetry lub spada poniżej 97 milimetrów, do poziomu 220 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 338 milimetrów lub spada poniżej 119 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 302 milimetry w dniu 28 stycznia.

Latem w: Dżakarta, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień lata to 28 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 14 minut, a najdłuższy dzień to 21 grudnia, obejmujący 12 godzin i 29 minut światła dziennego.

Latem w: Dżakarta słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:27 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 30 minut później o godz. 05:58 w dniu 26 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:55 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 22 minuty później o godz. 18:17 w dniu 31 stycznia.

W 2024 r. w Dżakarta nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:36 i zachodzi 12 godzin i 29 minut później, o godzinie 18:05, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:01 a zachód 11 godzin i 46 minut później, o godzinie 17:47.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Dżakarta danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 6 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 28 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 98% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Dżakarta stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 9,8 kilometra na godzinę do 10,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 14 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,0 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 12,2 kilometra na godzinę w dniu 14 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Dżakarta latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 67% w dniu 1 stycznia.

Dżakarta znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Dżakarta latem zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 29°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Latem najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 31 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Dżakarta temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Dżakarta latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 478°C, z 2 616°C do 4 094°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Dżakarta latem zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 4,4 kWh o więcej niż 0,1 kWh.

Latem najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 4,3 kWh w dniu 30 stycznia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Dżakarta to: szerokość geograficzna -6,215°, długość geograficzna 106,845° i wysokość 16 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Dżakarta charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 71 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 15 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (97 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (3 031 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Dżakarta obejmuje powierzchnie sztuczne (96%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje powierzchnie sztuczne (74%) i pola uprawne (15%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (42%) i pola uprawne (23%).