Pogoda zimą w: Mersing Malezja

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 30°C, rzadko spadając poniżej 27°C lub przekraczając 32°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 1 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 24°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 26°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 25°C w dniu 14 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 17 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Mersing wynoszą zwykle od 24°C do 33°C, natomiast w dniu 7 września, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 32°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Guácimo, Kostaryka (odległość: 18 401 kilometrów); Baranoa, Kolumbia (18 558 kilometrów) i Belém, Brazylia (16 959 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Mersing (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Mersing z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Mersing zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 89% do 73%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 73% w dniu 23 lutego.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 23 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 27% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 16 listopada, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 90%, natomiast w dniu 23 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 27%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Mersing w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 67% na początku tej pory roku do 33% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 67% w dniu 26 listopada, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 28% w dniu 10 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Mersing bardzo szybko maleje, z poziomu 296 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 436 milimetrów lub spada poniżej 178 milimetrów, do poziomu 116 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 226 milimetrów lub spada poniżej 26 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 303 milimetry w dniu 8 grudnia. Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 110 milimetrów w dniu 19 lutego.

Zimą w: Mersing, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 24 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 59 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 12 godzin i 4 minuty światła dziennego.

Zimą w: Mersing słońce wschodzi najwcześniej o godz. 06:53 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 24 minuty później o godz. 07:17 w dniu 7 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:53 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 26 minut później o godz. 19:19 w dniu 16 lutego.

W 2024 r. w Mersing nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:58 i zachodzi 12 godzin i 16 minut później, o godzinie 19:14, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:03 a zachód 11 godzin i 59 minut później, o godzinie 19:02.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Mersing danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 24 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 100% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Mersing stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 13,2 kilometra na godzinę do 14,4 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 17 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 30 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,3 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 18,1 kilometra na godzinę w dniu 21 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Mersing zimą wiatr wieje głównie z kierunku północnego, ze szczytowym udziałem w wysokości 96% w dniu 18 stycznia.

Mersing znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Mersing zimą zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 28°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 27°C w dniu 26 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Mersing temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Mersing zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 628°C, z 5 592°C do 964°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Mersing zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 2,0 kWh, z 3,7 kWh do 5,7 kWh.

Zimą najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,7 kWh w dniu 21 lutego.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Mersing to: szerokość geograficzna 2,431°, długość geograficzna 103,840° i wysokość 8 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Mersing charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 90 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 10 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (268 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 025 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Mersing obejmuje woda (45%), pola uprawne (34%) i drzewa (11%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (50%) i drzewa (34%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (58%) i drzewa (27%).