Pogoda wiosną w: Padangguci Indonezja

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 31°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 33°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 31°C w dniu 4 października.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 23°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 25°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 24°C w dniu 8 listopada.

W celach poglądowych, w dniu 16 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Padangguci wynoszą zwykle od 24°C do 31°C, natomiast w dniu 18 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 31°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Belém, Brazylia (odległość: 16 813 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Padangguci (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Padangguci z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Padangguci zachmurzenie szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 79% do 91%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 21% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 1 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 92%, natomiast w dniu 23 czerwca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 26%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Padangguci w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 27% na początku tej pory roku do 63% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 63% w dniu 5 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 23% w dniu 4 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Padangguci bardzo szybko wzrasta, z poziomu 128 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 263 milimetry lub spada poniżej 9 milimetrów, do poziomu 318 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 478 milimetrów lub spada poniżej 187 milimetrów.

Wiosną w: Padangguci, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 21 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 14 sekund i wzrost o 1 minuta i 36 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 1 minuta, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 12 godzin i 22 minuty światła dziennego.

Wiosną w: Padangguci słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:06 w dniu 1 września, a najwcześniej 25 minut wcześniej o godz. 05:42 w dniu 10 listopada.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 18:08 w dniu 1 września a najwcześniej 9 minut wcześniej, o godz. 17:58 w dniu 24 października.

W 2024 r. w Padangguci nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:53 i zachodzi 12 godzin i 24 minuty później, o godzinie 18:17, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:13 a zachód 11 godzin i 51 minut później, o godzinie 18:04.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Padangguci danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 100% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 8 stycznia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 7 sierpnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 99% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Padangguci maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 11,4 kilometra na godzinę do 9,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 15 września, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 17 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,8 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,5 kilometra na godzinę w dniu 15 września. Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,3 kilometra na godzinę w dniu 23 listopada.

Wiosną wiatr w: Padangguci wieje głównie z kierunku południowego od 1 września do 20 listopada i zachodniego od 20 listopada do 30 listopada.

Padangguci znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Padangguci wiosną zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się w ciągu tej pory roku na stałym poziomie około 28°C.

Wiosną najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 28°C w dniu 18 września.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Padangguci temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Padangguci wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 476°C, z 1 010°C do 2 486°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Padangguci wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,4 kWh, z 5,7 kWh do 4,3 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 5,8 kWh w dniu 7 września.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Padangguci to: szerokość geograficzna -4,589°, długość geograficzna 103,144° i wysokość 43 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Padangguci charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 151 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 36 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (384 metry). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (3 153 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Padangguci obejmuje drzewa (34%), woda (32%) i pola uprawne (21%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (45%) i drzewa (31%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (52%) i drzewa (33%).