Pogoda wiosną w: Vīraganūr Indie

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 3°C, z 34°C do 37°C, rzadko spadając poniżej 32°C lub przekraczając 41°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 38°C w dniu 8 maja.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 4°C, z 22°C do 27°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 28°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 13 maja.

W celach poglądowych, w dniu 7 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Vīraganūr wynoszą zwykle od 27°C do 38°C, natomiast w dniu 16 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 20°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Asunción Ixtaltepec, Meksyk (odległość: 16 849 kilometrów); Chikwawa, Malawi (5 726 kilometrów) i Derby, Australia (5 885 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Vīraganūr (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Vīraganūr z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Vīraganūr zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 43% do 91%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 2 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 57% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 94%, natomiast w dniu 10 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 59%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Vīraganūr w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 5% na początku tej pory roku do 23% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 46% w dniu 25 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 1 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Vīraganūr szybko wzrasta, z poziomu 9 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 28 milimetrów do poziomu 48 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 98 milimetrów lub spada poniżej 14 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 50 milimetrów w dniu 18 maja.

Wiosną w: Vīraganūr, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 50 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 33 sekundy i wzrost o 3 minuty i 52 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 55 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 45 minut światła dziennego.

Wiosną w: Vīraganūr słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:30 w dniu 1 marca, a najwcześniej 40 minut wcześniej o godz. 05:50 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:24 w dniu 1 marca a najpóźniej 11 minut później o godz. 18:35 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Vīraganūr nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:52 i zachodzi 12 godzin i 48 minut później, o godzinie 18:40, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:29 a zachód 11 godzin i 27 minut później, o godzinie 17:56.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Vīraganūr danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 65% do 95% na przestrzeni pory roku.

Wiosną najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 95% w dniu 27 maja.

W celach poglądowych, w dniu 4 października, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 98% przypadków, natomiast w dniu 26 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 58% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Vīraganūr szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 11,6 kilometra na godzinę do 15,7 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 26 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 19,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 11 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,1 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,9 kilometra na godzinę w dniu 18 kwietnia.

Wiosną wiatr w: Vīraganūr wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 marca do 12 kwietnia, południowego od 12 kwietnia do 7 maja i zachodniego od 7 maja do 31 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Vīraganūr temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Vīraganūr wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 676°C, z 912°C do 2 588°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Vīraganūr wiosną bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,1 kWh, z 6,9 kWh do 4,8 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,0 kWh w dniu 13 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Vīraganūr to: szerokość geograficzna 11,475°, długość geograficzna 78,737° i wysokość 172 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Vīraganūr charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 92 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 172 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (611 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (1 685 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Vīraganūr obejmuje pola uprawne (84%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (80%) i drzewa (11%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (74%) i drzewa (14%).