Pogoda zimą w: Eyl Somalia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 29°C, rzadko spadając poniżej 28°C lub przekraczając 30°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 28°C w dniu 17 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 22°C, rzadko spadając poniżej 20°C lub przekraczając 24°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 22°C w dniu 14 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 20 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Eyl wynoszą zwykle od 26°C do 32°C, natomiast w dniu 13 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 22°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Kota Bahru, Malezja (odległość: 5 791 kilometrów) i Candelaria, Filipiny (7 828 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Eyl (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Eyl z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Eyl zachmurzenie stopniowo wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 37% do 44%.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 1 grudnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 63% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 11 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 71%, natomiast w dniu 24 października, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 64%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Eyl w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady stopniowo maleje z 4% na początku tej pory roku do 1% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 11% w dniu 20 kwietnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 1% w dniu 1 lipca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Eyl stopniowo maleje, z poziomu 11 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 42 milimetry, do poziomu 2 milimetr na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 5 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 1 milimetr w dniu 2 lutego.

Zimą w: Eyl, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 16 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 11 sekund i wzrost o 1 minuta i 17 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 40 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 58 minut światła dziennego.

Zimą w: Eyl słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:39 w dniu 1 grudnia, a najpóźniej 22 minuty później o godz. 06:00 w dniu 30 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:20 w dniu 1 grudnia a najpóźniej 32 minuty później o godz. 17:52 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Eyl nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:24 i zachodzi 12 godzin i 35 minut później, o godzinie 18:00, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 05:49 a zachód 11 godzin i 40 minut później, o godzinie 17:28.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Eyl danego dnia będzie parno maleje, spadając z 78% do 69% na przestrzeni pory roku.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 52% w dniu 15 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 17 maja, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 14 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 52% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Eyl szybko maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 26,1 kilometra na godzinę do 22,8 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 15 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 39,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 19 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,4 kilometra na godzinę.

Zimą najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 28,0 kilometra na godzinę w dniu 1 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Eyl zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 90% w dniu 28 lutego.

Eyl znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Eyl zimą zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 27°C o więcej niż 1°C przez cały okres.

Zimą najniższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 26°C w dniu 23 stycznia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Eyl temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Eyl zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 642°C, z 5 504°C do 862°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Eyl zimą wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,2 kWh, z 6,1 kWh do 7,3 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 6,1 kWh w dniu 3 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Eyl to: szerokość geograficzna 7,980°, długość geograficzna 49,816° i wysokość 47 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Eyl charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 188 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 111 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (301 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (589 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Eyl obejmuje krzewy (57%), skąpa roślinność (26%) i użytki zielone (17%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (49%) i woda (27%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (39%) i krzewy (27%).