Pogoda latem w: Al Mayādīn Syria

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 2°C, z 36°C do 38°C, rzadko spadając poniżej 32°C lub przekraczając 44°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 41°C w dniu 24 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 3°C, z 22°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 19°C lub przekraczając 30°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 27°C w dniu 28 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 22 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Al Mayādīn wynoszą zwykle od 27°C do 41°C, natomiast w dniu 12 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 3°C do 12°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Las Vegas, Stany Zjednoczone (odległość: 11 718 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Al Mayādīn (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Al Mayādīn z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Al Mayādīn zachmurzenie maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 9% do 0%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 0% w dniu 5 lipca.

Najbardziej pogodny dzień lata to 5 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 100% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 14 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 37%, natomiast w dniu 5 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 100%.

Latem w: Al Mayādīn, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 26 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 57 sekund i spadek o 6 minut i 38 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 56 minut, a najdłuższy dzień to 21 czerwca, obejmujący 14 godzin i 31 minut światła dziennego.

Latem w: Al Mayādīn słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:03 w dniu 12 czerwca, a najpóźniej 47 minut później o godz. 05:50 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 19:36 w dniu 28 czerwca a najwcześniej 50 minut wcześniej, o godz. 18:45 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w Al Mayādīn nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:04 i zachodzi 14 godzin i 31 minut później, o godzinie 19:35, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:22 a zachód 9 godzin i 48 minut później, o godzinie 17:10.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Al Mayādīn danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 1% o więcej niż 1% przez cały okres.

Latem najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 2% w dniu 10 sierpnia. Latem najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 17 czerwca.

W celach poglądowych, w dniu 10 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 2% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Al Mayādīn stopniowo maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 17,4 kilometra na godzinę do 15,9 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 1 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 21,5 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,6 kilometra na godzinę.

Latem najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 21,5 kilometra na godzinę w dniu 1 lipca.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Al Mayādīn latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 86% w dniu 7 lipca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Al Mayādīn trwa zazwyczaj 10 miesięcy (305 dni), od około 8 lutego do około 9 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 7 marca lub dobiega końca przed 17 listopada.

Lato w: Al Mayādīn przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Al Mayādīn latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 722°C, z 990°C do 2 712°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Al Mayādīn latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,2 kWh, z 8,2 kWh do 7,0 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 8,5 kWh w dniu 22 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Al Mayādīn to: szerokość geograficzna 35,020°, długość geograficzna 40,452° i wysokość 196 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Al Mayādīn charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 41 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 190 metrów. W obrębie 16 kilometrów również występują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu (66 metrów). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (356 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Al Mayādīn obejmuje pola uprawne (68%) i skąpa roślinność (14%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (59%) i pola uprawne (29%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (90%).