Pogoda zimą w: Al Qā’im Irak

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 16°C, rzadko spadając poniżej 9°C lub przekraczając 23°C. Najniższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 13°C w dniu 13 stycznia.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 5°C, rzadko spadając poniżej -1°C lub przekraczając 11°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 3°C w dniu 12 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 22 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Al Qā’im wynoszą zwykle od 28°C do 41°C, natomiast w dniu 12 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 3°C do 13°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Las Vegas, Stany Zjednoczone (odległość: 11 800 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Al Qā’im (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Al Qā’im z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Al Qā’im zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 33% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 36% w dniu 13 grudnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 13 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 70% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 grudnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 36%, natomiast w dniu 2 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 100%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Al Qā’im w okresie zimowym szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się przez cały czas na poziomie około 6%.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 8% w dniu 10 lutego, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 0% w dniu 1 września.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w okresie zimowym w: Al Qā’im zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 11 milimetrów przez cały okres i rzadko przekraczając 34 milimetry lub spadając poniżej -0 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 13 milimetrów w dniu 12 stycznia.

Zimą w: Al Qā’im, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 1 godzina i 24 minuty, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 56 sekund i wzrost o 6 minut i 34 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień zimy to 21 grudnia, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 51 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 25 minut światła dziennego.

Zimą w: Al Qā’im słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:23 w dniu 8 stycznia, a najwcześniej 37 minut wcześniej o godz. 06:46 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:05 w dniu 4 grudnia a najpóźniej 1 godzina i 6 minut później o godz. 18:11 w dniu 28 lutego.

W 2024 r. w Al Qā’im nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:04 i zachodzi 14 godzin i 27 minut później, o godzinie 19:31, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:18 a zachód 9 godzin i 51 minut później, o godzinie 17:09.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Al Qā’im danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

Zimą najniższa szansa, że będzie parno wynosi 0% w dniu 19 grudnia.

W celach poglądowych, w dniu 14 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 1% przypadków, natomiast w dniu 7 grudnia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Al Qā’im wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 12,1 kilometra na godzinę do 14,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 1 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 31 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,4 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Al Qā’im zimą wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 41% w dniu 7 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Al Qā’im trwa zazwyczaj 10 miesięcy (311 dni), od około 4 lutego do około 12 grudnia i rzadko rozpoczyna się po 4 marca lub dobiega końca przed 17 listopada.

Najniższe prawdopodobieństwo, że w: Al Qā’im zimą dany dzień przypadnie w trakcie sezonu wegetacyjnego wynosi 29% w dniu 10 stycznia.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Al Qā’im zimą bardzo szybko maleje, spadając o 3 758°C, z 3 850°C do 92°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Al Qā’im zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,7 kWh, z 3,0 kWh do 4,7 kWh.

Zimą najniższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 2,8 kWh w dniu 23 grudnia.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Al Qā’im to: szerokość geograficzna 34,393°, długość geograficzna 40,989° i wysokość 180 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Al Qā’im charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 47 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 180 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (163 metry). W obrębie 80 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (395 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Al Qā’im obejmuje goła gleba (48%), pola uprawne (34%) i powierzchnie sztuczne (16%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje goła gleba (77%) i pola uprawne (15%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje goła gleba (91%).