Pogoda wiosną w: Nanganga Tanzania

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 34°C, rzadko spadając poniżej 31°C lub przekraczając 38°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 36°C w dniu 6 listopada.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 5°C, z 17°C do 22°C, rzadko spadając poniżej 15°C lub przekraczając 23°C.

W celach poglądowych, w dniu 5 listopada, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Nanganga wynoszą zwykle od 20°C do 36°C, natomiast w dniu 14 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 16°C do 30°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Infiernillo (Morelos de Infiernillo), Meksyk (odległość: 15 754 kilometry); Nueva Libertad (El Colorado), Meksyk (14 724 kilometry) i Nuevo Xcán, Meksyk (14 236 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Nanganga (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Nanganga z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Nanganga zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 16% do 54%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 września, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 84% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 7 lutego, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 29 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 84%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Nanganga w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 4% na początku tej pory roku do 38% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 68% w dniu 14 marca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 3% w dniu 10 września.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Nanganga bardzo szybko wzrasta, z poziomu 5 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 19 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 88 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 185 milimetry lub spada poniżej 20 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 5 milimetrów w dniu 2 września.

Wiosną w: Nanganga, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 46 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 31 sekund i wzrost o 3 minuty i 36 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 września, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 55 minut, a najdłuższy dzień to 30 listopada, obejmujący 12 godzin i 41 minut światła dziennego.

Wiosną w: Nanganga słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:25 w dniu 1 września, a najwcześniej 36 minut wcześniej o godz. 05:50 w dniu 17 listopada.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:18 w dniu 7 października a najpóźniej 14 minut później o godz. 18:32 w dniu 30 listopada.

W 2024 r. w Nanganga nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:59 i zachodzi 12 godzin i 44 minuty później, o godzinie 18:43, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:39 a zachód 11 godzin i 31 minut później, o godzinie 18:10.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Nanganga danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 10% do 90% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 5 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 16 lipca, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 7% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Nanganga zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 14,7 kilometra na godzinę o więcej niż 1,2 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 21 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 18 marca, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,3 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 15,9 kilometra na godzinę w dniu 21 października.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Nanganga wiosną wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 95% w dniu 7 października.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Nanganga temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Nanganga wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 358°C, z 772°C do 2 130°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Nanganga wiosną zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając o tej porze roku od 7,1 kWh o więcej niż 0,4 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,5 kWh w dniu 25 października.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Nanganga to: szerokość geograficzna -10,383°, długość geograficzna 39,150° i wysokość 214 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Nanganga charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 89 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 223 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (689 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują duże różnice wysokości terenu (947 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Nanganga obejmuje pola uprawne (55%) i krzewy (35%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (41%) i pola uprawne (32%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (35%) i drzewa (35%).