Pogoda wiosną w: Leku Etiopia

Maksymalne dzienne temperatury spadają o 5°C, z 29°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 22°C lub przekraczając 32°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 29°C w dniu 1 marca.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 14°C, rzadko spadając poniżej 12°C lub przekraczając 16°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 15°C w dniu 19 kwietnia.

W celach poglądowych, w dniu 1 marca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Leku wynoszą zwykle od 14°C do 29°C, natomiast w dniu 19 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 11°C do 26°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Fusagasuga, Kolumbia (odległość: 12 468 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Leku (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Leku z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Leku zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo o tej porze roku jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 72% czasu. Najwyższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 81% w dniu 18 kwietnia.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 1 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 37% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 18 kwietnia, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 81%, natomiast w dniu 9 grudnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 46%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Leku w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 23% na początku tej pory roku do 48% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 66% w dniu 29 kwietnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 29 grudnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Leku bardzo szybko wzrasta, z poziomu 53 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 119 milimetrów lub spada poniżej 2 milimetr, do poziomu 117 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 222 milimetrów lub spada poniżej 27 milimetrów.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 184 milimetry w dniu 25 kwietnia.

Wiosną w: Leku, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 30 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 20 sekund i wzrost o 2 minuty i 19 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 0 minut, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 30 minut światła dziennego.

Wiosną w: Leku słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:38 w dniu 1 marca, a najwcześniej 30 minut wcześniej o godz. 06:08 w dniu 24 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:34 w dniu 23 kwietnia a najpóźniej 5 minut później o godz. 18:38 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Leku nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 06:12 i zachodzi 12 godzin i 31 minut później, o godzinie 18:43, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:32 a zachód 11 godzin i 44 minuty później, o godzinie 18:16.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Leku danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Leku maleje, spadając na przestrzeni pory roku z 8,6 kilometra na godzinę do 6,2 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 30 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 4 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,8 kilometra na godzinę.

Wiosną najwyższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 8,6 kilometra na godzinę w dniu 5 marca. Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 5,8 kilometra na godzinę w dniu 13 maja.

Wiosną wiatr w: Leku wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 marca do 4 maja i południowego od 4 maja do 31 maja.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Leku temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Leku wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 913°C, z 593°C do 1 506°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Leku wiosną maleje, spadając o tej porze roku o 1,4 kWh, z 7,2 kWh do 5,8 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,2 kWh w dniu 1 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Leku to: szerokość geograficzna 6,873°, długość geograficzna 38,444° i wysokość 1 873 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Leku charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 128 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 865 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (1 082 metry). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (2 527 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Leku obejmuje pola uprawne (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (98%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (63%) i użytki zielone (15%).