Pogoda w Anglesea w miesiącu luty Australia

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 22°C, rzadko spadając poniżej 17°C lub przekraczając 30°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 22°C w dniu 4 lutego.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 15°C, rzadko spadając poniżej 11°C lub przekraczając 18°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 15°C w dniu 12 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 4 lutego, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Anglesea wynoszą zwykle od 15°C do 22°C, natomiast w dniu 22 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 7°C do 13°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc luty. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Coristanco, Hiszpania (odległość: 17 706 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Anglesea (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Anglesea z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu luty w Anglesea zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 32% czasu przez cały miesiąc. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 31% w dniu 8 lutego.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 8 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 69% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 2 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 48%, natomiast w dniu 8 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 69%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W Anglesea w ciągu miesiąca luty szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 13% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 39% w dniu 9 sierpnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 12% w dniu 27 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty w Anglesea stopniowo maleje, z poziomu 36 milimetrów na początku miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 69 milimetrów lub spada poniżej 4 milimetry, do poziomu 27 milimetrów na koniec miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 55 milimetrów lub spada poniżej 6 milimetrów.

W ciągu miesiąca luty w Anglesea, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca miesiąca, długość dnia maleje o 1 godzina i 5 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 2 minuty i 19 sekund i spadek o 16 minut i 14 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 29 lutego, kiedy światło dzienne trwa 12 godzin i 59 minut, a najdłuższy dzień to 1 lutego, obejmujący 14 godzin i 3 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Anglesea słońce wstaje najwcześniej o godz. 06:34 w dniu 1 lutego, a najpóźniej 31 minut później o godz. 07:06 w dniu 29 lutego.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:38 w dniu 1 lutego a najwcześniej 33 minuty wcześniej, o godz. 20:04 w dniu 29 lutego.

W 2024 r. w Anglesea obowiązuje czas letni, natomiast stosowanie czasu letniego nie rozpoczyna się ani nie kończy w miesiącu luty, więc przez cały ten miesiąc obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:55 i zachodzi 14 godzin i 51 minut później, o godzinie 20:46, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:40 a zachód 9 godzin i 29 minut później, o godzinie 17:09.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za luty 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Anglesea w miesiącu luty danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, nie odbiegając od 5% o więcej niż 1% przez cały miesiąc.

W miesiącu luty najwyższa szansa, że będzie parno wynosi 5% w dniu 8 lutego.

W celach poglądowych, w dniu 8 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 5% przypadków, natomiast w dniu 14 maja, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu luty w Anglesea zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 17,4 kilometra na godzinę o więcej niż 0,2 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 8 sierpnia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 21,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 6 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,9 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Anglesea w ciągu miesiąca luty wiatr wieje głównie z kierunku południowego, ze szczytowym udziałem w wysokości 50% w dniu 14 lutego.

Anglesea znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w Anglesea w miesiącu luty zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na stałym poziomie około 19°C przez cały miesiąc.

Najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej w miesiącu luty wynosi 19°C w dniu 26 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Anglesea temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Anglesea w miesiącu luty wzrasta, rosnąc o 222°C, z 824°C do 1 046°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Anglesea w miesiącu luty maleje, spadając o 1,2 kWh, z 7,3 kWh do 6,0 kWh, w miarę upływu miesiąca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Anglesea to: szerokość geograficzna -38,407°, długość geograficzna 144,186° i wysokość 9 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Anglesea charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 181 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 30 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (449 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (724 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Anglesea obejmuje drzewa (50%), woda (27%) i powierzchnie sztuczne (12%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (47%) i drzewa (30%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (50%) i pola uprawne (26%).