Pogoda latem w: Erie Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 25°C do 29°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 36°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 32°C w dniu 13 lipca.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 2°C, z 9°C do 11°C, rzadko spadając poniżej 5°C lub przekraczając 17°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 15°C w dniu 20 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 12 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Erie wynoszą zwykle od 14°C do 32°C, natomiast w dniu 29 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -8°C do 6°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie letnim. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Kayseri, Turcja (odległość: 10 391 kilometrów) i Borūjen, Iran (11 658 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Erie (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Erie z innym miastem:

PorównajMapa

Latem w: Erie zachmurzenie stopniowo maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 37% do 30%.

Najbardziej pogodny dzień lata to 1 lipca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 74% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 4 maja, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 47%, natomiast w dniu 12 września, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 74%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Erie w okresie letnim szansa, że dzień będzie obfitował w opady szybko maleje z 25% na początku tej pory roku do 19% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 28% w dniu 21 lipca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 8% w dniu 11 stycznia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni latem w: Erie maleje, z poziomu 43 milimetry na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 77 milimetrów lub spada poniżej 16 milimetrów, do poziomu 26 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 48 milimetrów lub spada poniżej 6 milimetrów.

Latem w: Erie, długość dnia szybko maleje. Od początku do końca pory roku, długość dnia maleje o 1 godzina i 46 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni spadek o 1 minuta i 10 sekund i spadek o 8 minut i 9 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień lata to 31 sierpnia, kiedy światło dzienne trwa 13 godzin i 5 minut, a najdłuższy dzień to 20 czerwca, obejmujący 15 godzin i 1 minuta światła dziennego.

Latem w: Erie słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:30 w dniu 14 czerwca, a najpóźniej 57 minut później o godz. 06:27 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najpóźniej o godz. 20:33 w dniu 26 czerwca a najwcześniej 1 godzina i 1 minuta wcześniej, o godz. 19:32 w dniu 31 sierpnia.

W 2024 r. w: Erie obowiązuje czas letni, natomiast ani początek ani koniec stosowania czasu letniego nie przypada latem, więc przez całą tę porę roku obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:31 i zachodzi 15 godzin i 1 minuta później, o godzinie 20:32, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:18 a zachód 9 godzin i 19 minut później, o godzinie 16:38.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca latem 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że latem w: Erie danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 4 sierpnia, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru latem w: Erie zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 11,2 kilometra na godzinę o więcej niż 0,4 kilometra na godzinę przez cały okres.

W celach poglądowych, w dniu 17 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 16,2 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 18 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,8 kilometra na godzinę.

Latem najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 10,8 kilometra na godzinę w dniu 18 sierpnia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Erie latem wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 39% w dniu 29 sierpnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Erie trwa zazwyczaj 5,0 miesiąca (153 dni), od około 3 maja do około 2 października, a jego początek rzadko przypada przed 13 kwietnia lub po 20 maja, natomiast koniec rzadko przypada przed 13 września lub po 22 października.

Lato w: Erie przypada niezawodnie i całkowicie w trakcie sezonu wegetacyjnego.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Erie latem bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 001°C, z 302°C do 1 303°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Erie latem maleje, spadając o tej porze roku o 1,5 kWh, z 7,5 kWh do 6,1 kWh.

Latem najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,9 kWh w dniu 20 czerwca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Erie to: szerokość geograficzna 40,050°, długość geograficzna -105,050° i wysokość 1 531 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Erie charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 77 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 545 metrów. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (277 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (2 996 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Erie obejmuje krzewy (57%), użytki zielone (23%) i pola uprawne (17%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje krzewy (35%) i pola uprawne (32%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (29%) i drzewa (27%).