Pogoda zimą w: Pio XII Brazylia

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 4°C, z 31°C do 35°C, rzadko spadając poniżej 29°C lub przekraczając 37°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 23°C, rzadko spadając poniżej 21°C lub przekraczając 25°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 23°C w dniu 19 lipca.

W celach poglądowych, w dniu 20 października, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Pio XII wynoszą zwykle od 25°C do 37°C, natomiast w dniu 18 lipca, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 23°C do 32°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie zimowym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Ho Chi Minh, Wietnam (odległość: 16 828 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Pio XII (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Pio XII z innym miastem:

PorównajMapa

Zimą w: Pio XII zachmurzenie bardzo szybko maleje, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone spada z 63% do 37%. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 32% w dniu 9 sierpnia.

Najbardziej pogodny dzień zimy to 9 sierpnia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 68% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 31 marca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 86%, natomiast w dniu 9 sierpnia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 68%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Pio XII w okresie zimowym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko maleje z 34% na początku tej pory roku do 5% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 87% w dniu 20 marca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 5% w dniu 18 sierpnia.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni zimą w: Pio XII bardzo szybko maleje, z poziomu 68 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 142 milimetrów lub spada poniżej 12 milimetrów, do poziomu 7 milimetrów na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 18 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 7 milimetrów w dniu 21 sierpnia.

Zimą w: Pio XII, długość dnia zasadniczo pozostaje taka sama. Najkrótszy dzień zimy to 19 czerwca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 54 minuty, a najdłuższy dzień to 31 sierpnia, obejmujący 12 godzin i 2 minuty światła dziennego.

Zimą w: Pio XII słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:09 w dniu 21 lipca, a najwcześniej 10 minut wcześniej o godz. 05:59 w dniu 31 sierpnia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:55 w dniu 1 czerwca a najpóźniej 10 minut później o godz. 18:05 w dniu 2 sierpnia.

W 2024 r. w Pio XII nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 21 grudnia, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:48 i zachodzi 12 godzin i 21 minut później, o godzinie 18:09, natomiast w dniu 20 czerwca, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:05 a zachód 11 godzin i 54 minuty później, o godzinie 17:59.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca zimą 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że zimą w: Pio XII danego dnia będzie parno maleje, spadając z 100% do 90% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 21 lutego, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 100% przypadków, natomiast w dniu 2 października, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 87% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru zimą w: Pio XII stopniowo wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 4,3 kilometra na godzinę do 5,5 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 24 października, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 7,1 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 18 kwietnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 3,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w: Pio XII zimą wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 67% w dniu 20 czerwca.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Pio XII temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Pio XII zimą bardzo szybko maleje, spadając o 4 744°C, z 5 768°C do 1 024°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Pio XII zimą szybko wzrasta, rosnąc o tej porze roku o 1,7 kWh, z 4,9 kWh do 6,7 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Pio XII to: szerokość geograficzna -3,832°, długość geograficzna -45,153° i wysokość 13 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Pio XII jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 29 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 20 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren jest zasadniczo płaski (62 metry). W obrębie 80 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (268 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Pio XII obejmuje drzewa (39%), pola uprawne (24%), krzewy (24%) i użytki zielone (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje drzewa (40%) i krzewy (23%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje drzewa (33%) i krzewy (31%).