Pogoda wiosną w: Alangāyam Indie

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 34°C, rzadko spadając poniżej 30°C lub przekraczając 39°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura maksymalna wynosi 36°C w dniu 7 maja.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 4°C, z 21°C do 24°C, rzadko spadając poniżej 18°C lub przekraczając 27°C. Najwyższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 25°C w dniu 10 maja.

W celach poglądowych, w dniu 6 maja, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Alangāyam wynoszą zwykle od 25°C do 36°C, natomiast w dniu 30 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 18°C do 28°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych w okresie wiosennym. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Vicente Guerrero, Meksyk (odległość: 16 670 kilometrów) jest to odległe obce miejsce o temperaturach najbardziej zbliżonych do Alangāyam (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Alangāyam z innym miastem:

PorównajMapa

Wiosną w: Alangāyam zachmurzenie bardzo szybko wzrasta, a odsetek czasu, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone wzrasta z 41% do 91%.

Najbardziej pogodny dzień wiosny to 3 marca, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 59% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 24 czerwca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 95%, natomiast w dniu 10 lutego, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 61%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W: Alangāyam w okresie wiosennym szansa, że dzień będzie obfitował w opady bardzo szybko wzrasta z 5% na początku tej pory roku do 31% pod koniec pory roku.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 43% w dniu 12 października, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 2% w dniu 1 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę dla pory roku ale również zmiany w ciągu tej pory roku, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni wiosną w: Alangāyam bardzo szybko wzrasta, z poziomu 9 milimetrów na początku pory roku, kiedy rzadko przekracza on 28 milimetrów do poziomu 75 milimetry na koniec pory roku, kiedy rzadko przekracza on 119 milimetrów lub spada poniżej 24 milimetry.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 75 milimetry w dniu 30 maja.

Wiosną w: Alangāyam, długość dnia wzrasta. Od początku do końca pory roku, długość dnia rośnie o 56 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 37 sekund i wzrost o 4 minuty i 16 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień wiosny to 1 marca, kiedy światło dzienne trwa 11 godzin i 54 minuty, a najdłuższy dzień to 31 maja, obejmujący 12 godzin i 49 minut światła dziennego.

Wiosną w: Alangāyam słońce wstaje najpóźniej o godz. 06:30 w dniu 1 marca, a najwcześniej 42 minuty wcześniej o godz. 05:48 w dniu 31 maja.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:24 w dniu 1 marca a najpóźniej 13 minut później o godz. 18:37 w dniu 31 maja.

W 2024 r. w Alangāyam nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:50 i zachodzi 12 godzin i 52 minuty później, o godzinie 18:42, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 06:31 a zachód 11 godzin i 23 minuty później, o godzinie 17:54.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca wiosną 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że wiosną w: Alangāyam danego dnia będzie parno bardzo szybko wzrasta, rosnąc z 31% do 88% na przestrzeni pory roku.

W celach poglądowych, w dniu 28 września, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 94% przypadków, natomiast w dniu 31 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 19% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru wiosną w: Alangāyam szybko wzrasta, rosnąc na przestrzeni pory roku z 11,5 kilometra na godzinę do 15,0 kilometra na godzinę.

W celach poglądowych, w dniu 29 czerwca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 19,6 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 9 października, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 9,0 kilometra na godzinę.

Wiosną najniższa średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,3 kilometra na godzinę w dniu 26 kwietnia.

Wiosną wiatr w: Alangāyam wieje głównie z kierunku wschodniego od 1 marca do 13 kwietnia, południowego od 13 kwietnia do 7 maja i zachodniego od 7 maja do 31 maja.

Alangāyam znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w: Alangāyam wiosną stopniowo wzrasta, rosnąc w ciągu tej pory roku o 1°C, z 28°C do 29°C.

Wiosną najwyższa średnia temperatura wody powierzchniowej wynosi 30°C w dniu 29 kwietnia.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Alangāyam temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Alangāyam wiosną bardzo szybko wzrasta, rosnąc o 1 594°C, z 848°C do 2 442°C w miarę upływu tej pory roku.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w: Alangāyam wiosną bardzo szybko maleje, spadając o tej porze roku o 2,1 kWh, z 6,9 kWh do 4,8 kWh.

Wiosną najwyższe średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne wynosi 7,0 kWh w dniu 15 marca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Alangāyam to: szerokość geograficzna 12,622°, długość geograficzna 78,752° i wysokość 505 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Alangāyam charakteryzują bardzo znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 334 metry, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 527 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują bardzo znaczne różnice wysokości terenu (1 012 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 248 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Alangāyam obejmuje pola uprawne (84%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje pola uprawne (40%) i krzewy (31%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje pola uprawne (76%) i drzewa (12%).