Pogoda w Kīlauea w miesiącu styczeń Stany Zjednoczone

Dzienne temperatury maksymalne wynoszą około 25°C, rzadko spadając poniżej 23°C lub przekraczając 27°C.

Dzienne temperatury minimalne wynoszą około 19°C, rzadko spadając poniżej 16°C lub przekraczając 22°C. Najniższa średnia dzienna temperatura minimalna wynosi 19°C w dniu 31 stycznia.

W celach poglądowych, w dniu 2 września, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Kīlauea wynoszą zwykle od 23°C do 28°C, natomiast w dniu 31 stycznia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od 19°C do 25°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc styczeń. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Vaini, Tonga (odległość: 5 126 kilometrów); Bamboo, Jamajka (8 477 kilometrów) i Piton, Mauritius (16 193 kilometry) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Kīlauea (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Kīlauea z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu styczeń w Kīlauea zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 22% czasu przez cały miesiąc. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 21% w dniu 17 stycznia.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 17 stycznia, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 79% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 13 października, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 41%, natomiast w dniu 17 stycznia, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 79%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W Kīlauea w ciągu miesiąca styczeń szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 27% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 29% w dniu 31 grudnia, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 7% w dniu 3 czerwca.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca styczeń w Kīlauea zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 102 milimetry przez cały okres i rzadko przekraczając 310 milimetrów lub spadając poniżej 2 milimetr.

Najwyższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 105 milimetry w dniu 4 stycznia.

W ciągu miesiąca styczeń w Kīlauea, długość dnia stopniowo wzrasta. Od początku do końca miesiąca, długość dnia rośnie o 21 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 42 sekundy i wzrost o 4 minuty i 51 sekund w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 1 stycznia, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 48 minut, a najdłuższy dzień to 31 stycznia, obejmujący 11 godzin i 9 minut światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Kīlauea słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:19 w dniu 15 stycznia, a najwcześniej 2 minuty i 46 sekund wcześniej o godz. 07:16 w dniu 31 stycznia.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:05 w dniu 1 stycznia a najpóźniej 20 minut później o godz. 18:25 w dniu 31 stycznia.

W 2024 r. w Kīlauea nie obowiązuje czas letni.

W celach poglądowych, w dniu 20 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:54 i zachodzi 13 godzin i 30 minut później, o godzinie 19:24, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 07:12 a zachód 10 godzin i 47 minut później, o godzinie 17:59.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za styczeń 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Kīlauea w miesiącu styczeń danego dnia będzie parno maleje, spadając z 37% do 28% w ciągu miesiąca.

W celach poglądowych, w dniu 15 września, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 92% przypadków, natomiast w dniu 18 lutego, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 25% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu styczeń w Kīlauea zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 21,0 kilometra na godzinę o więcej niż 0,2 kilometra na godzinę przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 2 lipca, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 26,3 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 4 stycznia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 20,8 kilometra na godzinę.

Najniższa średnia dobowa prędkość wiatru w miesiącu styczeń wynosi 20,8 kilometra na godzinę w dniu 4 stycznia.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Kīlauea w ciągu miesiąca styczeń wiatr wieje głównie z kierunku wschodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 48% w dniu 1 stycznia.

Kīlauea znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody powierzchniowej w Kīlauea w miesiącu styczeń zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na stałym poziomie około 24°C przez cały miesiąc.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Kīlauea temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Kīlauea w miesiącu styczeń szybko wzrasta, rosnąc o 348°C, z 12°C do 360°C w miarę upływu miesiąca.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Kīlauea w miesiącu styczeń stopniowo wzrasta, rosnąc o 0,5 kWh, z 4,3 kWh do 4,8 kWh, w miarę upływu miesiąca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Kīlauea to: szerokość geograficzna 22,212°, długość geograficzna -159,413° i wysokość 94 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Kīlauea charakteryzują znaczne różnice wysokości terenu, maksymalnie do 180 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 67 metrów. W obrębie 16 kilometrów występują znaczne różnice wysokości terenu (1 397 metrów). W obrębie 80 kilometrów również występują ogromne różnice wysokości terenu (1 597 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Kīlauea obejmuje woda (56%), powierzchnie sztuczne (16%) i drzewa (13%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (58%) i drzewa (25%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (93%).