Pogoda w Stanford w miesiącu luty Montana, Stany Zjednoczone

Maksymalne dzienne temperatury wzrastają o 3°C, z 2°C do 5°C, rzadko spadając poniżej -10°C lub przekraczając 13°C.

Dzienne temperatury minimalne wzrastają o 2°C, z -8°C do -6°C, rzadko spadając poniżej -21°C lub przekraczając 2°C.

W celach poglądowych, w dniu 27 lipca, będącym najgorętszym dniem roku, temperatury w: Stanford wynoszą zwykle od 13°C do 28°C, natomiast w dniu 29 grudnia, będącym najzimniejszym dniem roku, słupek rtęci wskazuje od -9°C do 1°C.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę średnich temperatur godzinowych na przestrzeni kwartału z naciskiem na miesiąc luty. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a kolor wskazuje średnią temperaturę dla danej godziny i dnia.

Sedlarevo, Macedonia (odległość: 9 026 kilometrów); Yapraklı, Turcja (9 623 kilometry) i Yüksekova, Turcja (10 270 kilometrów) są to odległe obce miejsca o temperaturach najbardziej zbliżonych do Stanford (zobacz porównanie).

© OpenStreetMap contributors

Porównaj Stanford z innym miastem:

PorównajMapa

W miesiącu luty w Stanford zachmurzenie zasadniczo pozostaje takie samo, a niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone przez około 58% czasu przez cały miesiąc. Najniższe prawdopodobieństwo, że będzie pochmurno lub że wystąpi znaczne zachmurzenie wynosi 57% w dniu 13 lutego.

Najbardziej pogodny dzień miesiąca to 13 lutego, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne, lub częściowo zachmurzone 43% czasu.

W celach poglądowych, w dniu 18 marca, będącym najbardziej pochmurnym dniem roku, prawdopodobieństwo wystąpienia pochmurnego lub znacznie zachmurzonego nieba wynosi 62%, natomiast w dniu 27 lipca, będącym najbardziej bezchmurnym dniem w roku, szansa wystąpienia bezchmurnego, niemal bezchmurnego nieba lub częściowego zachmurzenia wynosi 77%.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. W Stanford w ciągu miesiąca luty szansa, że dzień bedzie obfitował w opady zasadniczo pozostaje taka sama, utrzymując się na poziomie około 7% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, najwyższe prawdopodobieństwo obfitych opadów ciągu roku wynosi 38% w dniu 3 czerwca, natomiast najniższe prawdopodobieństwo to 6% w dniu 16 lutego.

W ciągu miesiąca luty w Stanford szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego deszczu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 1% przez cały czas; szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady deszczu ze śniegiem utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 2% przez cały czas i szansa, że w ciągu dnia wystąpią opady samego śniegu utrzymuje się zasadniczo na stałym poziomie 4% przez cały czas.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumę miesięczną ale również zmiany w ciągu miesiąca, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty w Stanford zasadniczo pozostaje taki sam, utrzymując się na stałym poziomie około 2 milimetry przez cały okres i rzadko przekraczając 9 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 2 milimetr w dniu 7 lutego.

Opad śniegu

Tak jak w przypadku opadu deszczu, bierzemy pod uwagę skumulowany opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem stanowiącym środek tego okresu.

Średni opad śniegu w ruchomym okresie 31 dni w ciągu miesiąca luty w: Stanford stopniowo wzrasta z poziomu 45 milimetrów na początku miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 115 milimetrów lub spada poniżej -0 milimetrów, do poziomu 52 milimetrów na koniec miesiąca, kiedy rzadko przekracza on 128 milimetrów.

Najniższa średnia kumulacja w okresie 31-dniowym wynosi 44 milimetry w dniu 11 lutego.

W ciągu miesiąca luty w Stanford, długość dnia szybko wzrasta. Od początku do końca miesiąca, długość dnia rośnie o 1 godzina i 25 minut, co w ujęciu dziennym oznacza średni wzrost o 3 minuty i 9 sekund i wzrost o 22 minuty i 2 sekundy w kontekście tygodniowym.

Najkrótszy dzień miesiąca to 1 lutego, kiedy światło dzienne trwa 9 godzin i 38 minut, a najdłuższy dzień to 28 lutego, obejmujący 11 godzin i 3 minuty światła dziennego.

W ciągu miesiąca, w Stanford słońce wstaje najpóźniej o godz. 07:45 w dniu 1 lutego, a najwcześniej 44 minuty wcześniej o godz. 07:02 w dniu 28 lutego.

Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 17:23 w dniu 1 lutego a najpóźniej 41 minut później o godz. 18:05 w dniu 28 lutego.

W 2025 r. w Stanford obowiązuje czas letni, natomiast stosowanie czasu letniego nie rozpoczyna się ani nie kończy w miesiącu luty, więc przez cały ten miesiąc obowiązuje czas standardowy.

W celach poglądowych, w dniu 21 czerwca, będącym najdłuższym dniem roku, słońce wschodzi o godzinie 05:25 i zachodzi 15 godzin i 55 minut później, o godzinie 21:20, natomiast w dniu 21 grudnia, będącym najkrótszym dniem roku, wschód słońca ma miejsce o godzinie 08:04 a zachód 8 godzin i 29 minut później, o godzinie 16:33.

Poniższy schemat obrazuje specyfikę wysokości wzniesienia słońca (kąta wzniosu słońca nad horyzontem) oraz azymutu (jego namiaru kompasowego) dla każdej godziny każdego dnia w okresie raportowania. Oś pozioma oznacza konkretny dzień roku, a oś pionowa daną godzinę dnia. Kolor tła wskazuje azymut słońca w danym dniu i o konkretnej godzinie tego dnia. Czarne izolinie to linie konturowe stałej wysokości wzniesienia słońca.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za luty 2025 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca. Etykieta powiązana z każdym paskiem wskazuje datę i godzinę osiągnięcia danej fazy, a towarzyszące jej etykiety czasowe wskazują godziny wschodu i zachodu księżyca dla najbliższego przedziału czasu, w którym księżyc znajduje się ponad linią horyzontu.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

Prawdopodobieństwo, że w Stanford w miesiącu luty danego dnia będzie parno zasadniczo pozostaje takie samo, utrzymując się na stałym poziomie około 0% przez cały miesiąc.

W celach poglądowych, w dniu 18 czerwca, będącym najbardziej parnym dniem roku, warunki parności występują w 0% przypadków, natomiast w dniu 1 stycznia, będącym najmniej parnym dniem roku, parność występuje w 0% przypadków.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

Średnia godzinowa prędkość wiatru w miesiącu luty w Stanford maleje, spadając z 19,2 kilometra na godzinę do 17,5 kilometra na godzinę w ciągu miesiąca.

W celach poglądowych, w dniu 17 stycznia, będącym najbardziej wietrznym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 19,9 kilometra na godzinę, natomiast w dniu 4 sierpnia, będącym najspokojniejszym dniem roku, średnia dobowa prędkość wiatru wynosi 11,7 kilometra na godzinę.

Jeżeli chodzi o średni godzinowy kierunek wiatru, w Stanford w ciągu miesiąca luty wiatr wieje głównie z kierunku zachodniego, ze szczytowym udziałem w wysokości 74% w dniu 1 lutego.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

Sezon wegetacyjny w Stanford trwa zazwyczaj 4,4 miesiąca (137 dni), od około 16 maja do około 30 września, a jego początek rzadko przypada przed 27 kwietnia lub po 7 czerwca, natomiast koniec rzadko przypada przed 9 września lub po 17 października.

Miesiąc luty w Stanford przypada niezawodnie i całkowicie poza sezonem wegetacyjnym.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Średnia skumulowana stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) w: Stanford w miesiącu luty zasadniczo pozostaje taka sama, nie odbiegając od 3°C o więcej niż 1°C przez cały miesiąc.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne w Stanford w miesiącu luty wzrasta, rosnąc o 1,1 kWh, z 2,1 kWh do 3,2 kWh, w miarę upływu miesiąca.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Stanford to: szerokość geograficzna 47,154°, długość geograficzna -110,218° i wysokość 1 304 m n.p.m.

Topografię w obrębie 3 kilometry od Stanford charakteryzują jedynie niewielkie różnice wysokości terenu, maksymalnie do 65 metrów, przy średniej wysokości nad poziomem morza wynoszącej 1 302 metry. W obrębie 16 kilometrów różnice wysokości terenu są niewielkie i wynoszą (657 metrów). W obrębie 80 kilometrów występują duże różnice wysokości terenu (2 063 metry).

Teren w obrębie 3 kilometry od Stanford obejmuje użytki zielone (69%) i pola uprawne (31%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje użytki zielone (77%) i pola uprawne (23%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje użytki zielone (52%) i drzewa (21%).