Całoroczny klimat i średnie warunki pogodowe w Wyspy Cooka Wyspy Cooka

W: Wyspy Cooka, lata są ciepłe, uciążliwe, mokre i pochmurne; zimy są komfortowe, parne i częściowo zachmurzone; a cały rok wietrznie. W ciągu roku, temperatura waha się od 20°C do 29°C i rzadko spada poniżej 18°C lub przekracza 31°C.

Ocena atrakcyjności turystycznej wskazuje, że aby skorzystać z ciepłej pogody, Wyspy Cooka najlepiej odwiedzić w okresie od połowy czerwiec do późnego wrzesień.

Ciepła pora roku trwa 3,4 miesiąca, od 2 stycznia do 14 kwietnia, a średnia dobowa temperatura maksymalna przekracza wtedy 28°C. Najgorętszy miesiąc roku w: Wyspy Cooka to luty, kiedy średnia temperatura maksymalna wynosi 29°C a minimalna 25°C.

Chłodna pora roku trwa 3,6 miesiąca, od 13 czerwca do 1 października, a średnia dobowa temperatura maksymalna kształtuje się poniżej 26°C. Najzimniejszy miesiąc roku w: Wyspy Cooka to sierpień, kiedy średnia temperatura minimalna wynosi 20°C a maksymalna 25°C.

W Wyspy Cooka w ciągu roku występują znaczne sezonowe zmiany pod względem stopnia zachmurzenia.

Okres roku z większymi przejaśnieniami zaczyna się w Wyspy Cooka około 2 czerwca, trwa 4,3 miesiąca i kończy około 13 października.

Najbardziej pogodnym miesiącem roku w: Wyspy Cooka jest sierpień, kiedy niebo jest bezchmurne, niemal bezchmurne lub częściowo zachmurzone średnio 59% czasu.

Okres roku ze znaczniejszym zachmurzeniem zaczyna się 13 października, trwa 7,7 miesiąca i kończy się 2 czerwca.

Najbardziej pochmurnym miesiącem roku w: Wyspy Cooka jest styczeń, kiedy niebo jest pochmurne lub znacznie zachmurzone średnio 75% czasu.

Dzień obfitujący w opady to dzień kiedy opad atmosferyczny lub równoważnik wodny takiego opadu wynosi przynajmniej 1 milimetr. Prawdopodobieństwo dni obfitujących w opady w Wyspy Cooka ulega w ciągu roku znacznym zmianom.

Pora występowania bardziej intensywnych opadów trwa 5,7 miesiąca, od 27 listopada do 19 maja, kiedy szansa wystąpienia obfitych opadów w danym dniu jest wyższa niż 32%. Miesiącem z największą liczbą dni obfitujących w opady w: Wyspy Cooka jest luty, kiedy opad na poziomie przynajmniej 1 milimetr występuje średnio przez 13,3 dnia.

Pora bardziej sucha trwa 6,3 miesiąca, od 19 maja do 27 listopada. Miesiącem z najmniejszą liczbą dni obfitujących w opady w: Wyspy Cooka jest czerwiec, kiedy opad na poziomie przynajmniej 1 milimetr występuje średnio przez 5,7 dnia.

Jeżeli chodzi o dni obfitujące w opady, rozróżniamy pomiędzy dniami z opadami deszczu, śniegu lub deszczu ze śniegiem. Miesiącem z największą liczbą dni z opadem deszczu w: Wyspy Cooka jest luty, kiedy średnio pada przez 13,3 dnia. W oparciu o tę klasyfikację, najczęściej występująca w ciągu roku forma opadu to deszcz, a najwyższe prawdopodobieństwo wystąpienia tego opadu to 47% w dniu 13 lutego.

Opad deszczu

Aby przedstawić nie tylko sumy miesięczne ale również zmiany w ciągu miesięcy, schemat pokazuje skumulowany opad deszczu w ruchomym okresie 31 dni z każdym dniem roku stanowiącym środek tego okresu. W Wyspy Cooka występują ogromne sezonowe wahania miesięcznych opadów deszczu.

Opady deszczu występują w Wyspy Cooka przez cały rok. Najbardziej deszczowym miesiącem w: Wyspy Cooka jest styczeń, kiedy średni opad deszczu wynosi 172 milimetry.

Najmniej deszczowym miesiącem w: Wyspy Cooka jest sierpień, kiedy średni opad deszczu wynosi 51 milimetrów.

W Wyspy Cooka długość dnia w ciągu roku ulega zmianie. Najkrótszy dzień 2024 r. to 20 czerwca, kiedy światło dzienne trwa 10 godzin i 50 minut, a najdłuższy dzień to 20 grudnia, obejmujący 13 godzin i 26 minut światła dziennego.

Słońce wschodzi najwcześniej o godz. 05:48 w dniu 27 listopada, a najpóźniej 1 godzina i 29 minut później o godz. 07:17 w dniu 5 lipca. Słońce zachodzi najwcześniej o godz. 18:04 w dniu 6 czerwca, a najpóźniej 1 godzina i 23 minuty później o godz. 19:26 w dniu 15 stycznia.

W 2024 r. w Wyspy Cooka nie obowiązuje czas letni.

Poniższy rysunek obrazuje specyfikę kluczowych danych dotyczących księżyca za 2024 r. Oś pozioma oznacza konkretny dzień, oś pionowa to godziny doby, a obszary kolorowe wskazują, kiedy księżyc jest widoczny nad linią horyzontu. Pionowe kreski w kolorze szarym (nów) i niebieskim (pełnia) wskazują główne fazy księżyca.

Za podstawę poziomu komfortu w kontekście wilgotności powietrza przyjęliśmy punkt rosy, jako że to od niego zależy czy pot paruje z powierzchni skóry, chłodząc tym samym ciało. Niższe punkty rosy odczuwane są jako bardziej suche, natomiast wyższe punkty rosy odczuwane są jako wyższa wilgotność. W przeciwieństwie do temperatury, która zwykle różni się znacząco między dniem a nocą, punkt rosy zmienia się wolniej, więc nawet jeśli w nocy temperatura może spaść, po parnym dniu można zazwyczaj oczekiwać parnej nocy.

W Wyspy Cooka występują ogromne sezonowe wahania pod względem odczuwalnej wilgotności powietrza.

Bardziej parny okres roku trwa 8,5 miesiąca, od 30 września do 13 czerwca, kiedy parno, uciążliwie lub męcząco może być przynajmniej 60% czasu. Miesiącem z największą liczbą parnych dni w: Wyspy Cooka jest marzec, kiedy parno lub gorzej jest przez 30,6 dnia.

Miesiącem z najmniejszą liczbą parnych dni w: Wyspy Cooka jest sierpień, kiedy parno lub gorzej jest 14,7 dnia.

W tej części przedstawiono średni godzinowy wektor wiatru (prędkość i kierunek) w terenie otwartym, na wysokości 10 metrów nad powierzchnią gruntu. Wiatr występujący w danym miejscu zależy w dużym stopniu od miejscowej topografii terenu i innych czynników, a wartości chwilowe prędkości i kierunku wiatru są o wiele bardziej zróżnicowane niż średnie godzinowe.

W Wyspy Cooka w ciągu roku występują niewielkie sezonowe zmiany pod względem średniej godzinowej prędkości wiatru.

Bardziej wietrzne warunki pogodowe panują przez 5,0 miesiąca, od 1 czerwca do 2 listopada, kiedy średnia prędkość wiatru przekracza 21,9 kilometra na godzinę. Najbardziej wietrznym miesiącem roku w: Wyspy Cooka jest wrzesień, kiedy średnia godzinowa prędkość wiatru wynosi 22,9 kilometra na godzinę.

Mniej wietrzne warunki pogodowe panują przez 7,0 miesiąca, od 2 listopada do 1 czerwca. Najmniej wietrznym miesiącem roku w: Wyspy Cooka jest marzec, kiedy średnia godzinowa prędkość wiatru wynosi 20,9 kilometra na godzinę.

Przez cały rok, przeważającym średnim godzinowym kierunkiem wiatru w Wyspy Cooka jest kierunek wschodni.

Wyspy Cooka znajduje się w pobliżu dużego zbiornika wodnego (np. oceanu, morza czy dużego jeziora). Ta część zawiera dane dotyczące średniej temperatury rozległej powierzchni tej wody.

Średnia temperatura wody ulega w ciągu roku znacznym zmianom sezonowym.

Okres roku, kiedy woda jest cieplejsza trwa 3,3 miesiąca, od 14 stycznia do 24 kwietnia, a średnia temperatura przekracza wtedy 27°C. Woda w: Wyspy Cooka jest najcieplejsza w miesiącu marzec, kiedy jej średnia temperatura wynosi 27°C.

Okres roku, kiedy woda jest zimniejsza trwa 3,8 miesiąca, od 30 czerwca do 23 października, ze średnią temperaturą poniżej 25°C. Woda w: Wyspy Cooka jest najzimniejsza w miesiącu sierpień, kiedy jej średnia temperatura wynosi 24°C.

Przyjemne warunki pogodowe panujące w ciągu roku w Wyspy Cooka określamy obliczając dwie oceny atrakcyjności w kontekście podróży.

Na ocenę atrakcyjności turystycznej korzystnie wpływają pogodne dni bez opadów, z odczuwalną temperaturą od 18°C do 27°C. Zgodnie z tą oceną, aby skorzystać z atrakcji turystycznych na świeżym powietrzu Wyspy Cooka najlepiej odwiedzić w okresie od połowy czerwiec do późnego wrzesień, a ocena atrakcyjności turystycznej jest najwyższa w pierwszym tygodniu miesiąca sierpień.

Na ocenę warunków do plażowania/kąpieli w basenie korzystnie wpływają pogodne dni bez opadów, z odczuwalną temperaturą między 24°C a 32°C. Zgodnie z tą oceną, aby skorzystać z upalnej pogody, Wyspy Cooka najlepiej odwiedzić w okresie od wczesnego marzec do połowy grudzień, a ocena jest najwyższa w ostatnim tygodniu miesiąca marzec.

Metodologia

Dla każdej godziny między 08:00 a 21:00 w każdym dniu analizowanego okresu (1980 do 2016) obliczane są niezależne oceny w kontekście odczuwalnej temperatury, zachmurzenia i sumy opadu. Oceny te są następnie łączone w jedną godzinową ocenę łączną, która jest następnie sumowana dla dni, uśredniana dla wszystkich lat objętych analizowanym okresem i wyrównywana.

Ocena zachmurzenia wynosi 10 dla całkowicie bezchmurnego nieba i spada liniowo do 9 w przypadku niemal bezchmurnego nieba i dalej do 1 w przypadku nieba pochmurnego.

Ocena opadu, której podstawą jest opad z trzech godzin z wybraną godziną stanowiącą środek tego okresu, wynosi 10 w przypadku braku opadu i spada liniowo do 9 w przypadku opadu śladowego i dalej do 0 w przypadku opadu wynoszącego 1 milimetr i więcej.

Ocena atrakcyjności turystycznej w kontekście temperatury wynosi 0 w przypadku temperatur odczuwalnych poniżej 10°C, rosnąc liniowo do 9 dla temperatur wynoszących 18°C i do 10 dla 24°C oraz spadając liniowo do 9 w przypadku temperatur na poziomie 27°C i do 1 dla temperatur wynoszących 32°C lub wyższych.

Ocena warunków do plażowania/kąpieli w basenie w kontekście temperatury wynosi 0 w przypadku temperatur odczuwalnych poniżej 18°C, rosnąc liniowo do 9 dla temperatur wynoszących 24°C i do 10 dla 28°C oraz spadając liniowo do 9 w przypadku temperatur na poziomie 32°C i do 1 dla temperatur wynoszących 38°C lub wyższych.

W różnych miejscach na świecie sezon wegetacyjny jest definiowany inaczej, natomiast dla celów niniejszego raportu zdefiniowaliśmy go jako najdłuższy nieprzerwany okres z temperaturami powyżej zera (≥ 0°C) w ciągu roku (rozumianego jako rok kalendarzowy na półkuli północnej, lub okres od 1 lipca do 30 czerwca na półkuli południowej).

W Wyspy Cooka temperatury są na tyle wysokie przez cały rok, że omawianie sezonu wegetacyjnego w tym kontekście nie ma raczej sensu. Niemniej jednak, poniżej znajduje się wykres służący jako ilustracja rozkładu temperatur panujących w ciągu roku.

Wskaźnik stopniodni okresu wegetacyjnego (GDD) stanowi miernik całorocznej akumulacji ciepła stosowany do przewidywania rozwoju roślin i zwierząt i jest definiowany jako całka ciepła powyżej temperatury progowej, z pominięciem nadwyżki wartości powyżej temperatury maksymalnej. W ramach tego raportu, stosujemy temperaturę bazową równą 10°C i limit górny w wysokości 30°C.

Ta część opisuje łączne dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne docierające do powierzchni ziemi na terenie otwartym, z pełnym uwzględnieniem sezonowej zmienności długości dnia, wysokości górowania słońca nad linią horyzontu oraz pochłaniania promieniowania przez chmury i inne składniki atmosfery. Promieniowanie krótkofalowe obejmuje światło widzialne oraz promieniowanie ultrafioletowe.

Średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne ulega w ciągu roku pewnym zmianom sezonowym.

Jaśniejszy okres roku trwa 4,2 miesiąca, od 12 października do 17 lutego, kiedy średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na metr kwadratowy przekracza 5,8 kWh. Najjaśniejszy miesiąc roku w: Wyspy Cooka to listopad, ze średnią wynoszącą 6,3 kWh.

Ciemniejszy okres roku trwa 3,0 miesiąca, od 28 kwietnia do 28 lipca, kiedy średnie dobowe padające krótkofalowe promieniowanie słoneczne na metr kwadratowy spada poniżej 4,1 kWh. Najciemniejszym miesiącem roku w: Wyspy Cooka jest czerwiec, ze średnią wynoszącą 3,6 kWh.

Dla celów niniejszego raportu, współrzędne geograficzne Wyspy Cooka to: szerokość geograficzna -21,248°, długość geograficzna -159,785° i wysokość 0 m n.p.m.

Topografia terenu w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka jest zasadniczo płaska, z maksymalną różnicą wysokości wynoszącą 0 metrów i średnią wysokością nad poziomem morza wynoszącą 0 metrów. W obrębie 16 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów). W obrębie 80 kilometrów teren również jest zasadniczo płaski (0 metrów).

Teren w obrębie 3 kilometry od Wyspy Cooka obejmuje woda (100%), w obrębie 16 kilometrów obejmuje woda (100%), natomiast w obrębie 80 kilometrów obejmuje woda (100%).